نذری

صبح ساعت نه و نیم از خواب بیدار شدم و قبل از اینکه متین رو بیدار کنم یادم افتاد که هفته‌ی پیش مامان اینا رو برای امروز دعوت کرده بودم.

گوشی رو برداشتم و با علم و اطمینان به اینکه بابا روز شهادت هیچ‌جا نمی‌ره مهمونی، زنگ زدم که دوباره تعارفشون کنم.

با مریم صحبت کردم و قرار شد با مامان و بابا صحبت کنه و بهم خبر بده.

متین رو از خواب بیدار کردم و حلیم نذری رو گرم کردم و در آرامش کامل صبحونه‌مون رو خوردیم.

ساعت حدود ده و نیم بود که مریم زنگ زد و خبر داد که مامان و بابا قبول کردن و میان خونمون!

- مریم مطمئنی به بابا هم گفتی؟ مطمئنی بابا هم قبول کرده؟

حتی وقت اینکه فکر کنم برای ناهار چی درست کنم رو هم نداشتم. مرغ بهترین گزینه بود. اما احتمالا تا یخهای مرغها آب می‌شد، مامان و بابا هم رسیده بودن.

-  متین می‌ری یک کمی مرغ و میوه بگیری؟

- می‌رم ولی یه مشکل کوچولو هست.

- نگران نباش مغازه ‌ها بازه.

- نه مستانه، مشکل یه چیز دیگه‌ست. من چهار تومن بیشتر ندارم.

-

منم تمام کیفم رو زیر و رو کردم اما جز یه پونصد تومنی هیچ چیز خاص دیگه‌ای توش نبود.

باید یه راه دیگه پیدا می‌کردیم.

- متین حالا چی کار کنیم؟

- ...

- ...

در یخچال رو باز کردم و چشمم افتاد به هفت هشت تا قیمه‌ی نذری که می‌تونست ده پونزده نفر رو سیر کنه.

- موافقی؟

- چاره‌ی دیگه‌ای هم هست؟

پنج تا از قیمه‌ها رو ریختم توی پلوپز و گذاشتم آروم آروم گرم بشه.

- متین چهارتا پرتقال و چهار تا کیوی داریم. یه پرتقال بگیر و یه کیوی و پنج تا نارنگی!

- آخه من روم نمیشه برم یه دونه پرتقال بگیرم.

- چاره‌ی دیگه‌ای هم هست؟ راستی با بقیه‌ی پولشم یه ماست بگیر.

مامان و بابا اومدن و یه قابلمه دلمه هم با خودشون آوردن و این جوری شد که بدون هیچ زحمتی یه مهمونی کاملاْ آبرومندانه برگزار شد و من یواشکی یعنی یه جوری که متین نفهمه توی دلم دعا می‌کردم کاش مامان و بابای متین رو هم دعوت کرده بودم!

راستی کی بود خیلی اصرار داشت که باید یه شب شام دعوتش کنم؟ الان بهترین موقعیته‌ها

---

پ.ن: بعضی از کامنتای پست قبل رو جواب دادم.