یه ذره از مستانه!

سالها پیش یه بار توی اولین روز آشناییم با یه نفر، ازم خواست که یک کمی راجع به خودم براش حرف بزنم.

اولین چیزی که به نظرم رسید این بود که: " کم‌حرفم". چیزی که سالهای سال همه‌ی اطرافیانم توی گوشم خونده بودن و منم باورم شده بود. اما حالا می‌دونم که من کم حرف نبودم و نیستم. اونا هم‌صحبتهای خوبی برام نبودن.

وگرنه من هیچ‌وقت توی رابطه‌ام با هانیه و ژیلا و خیلی‌های دیگه حرف کم نیاوردم و این روزها گاهی متین از پرحرفیم شاکی می‌شه و می‌گه مستانه یه زنگ به مامانت بزن بگو متین بهم می‌گه: "چقدر حرف می‌زنی!" می‌گه: "بذار مامانت دیگه غصه‌ی کم‌حرفیت رو نخوره."

و خوب از اونجایی که آدم توی اولین روز یه رابطه سعی می‌کنه خودش رو خیلی بهتر از اونی که هست نشون بده، یه سری خصوصیات خوب هم ردیف کردم که مهمترینش این بود که "صبورم".

اما بعدها اونقدر توی اون رابطه مجبور به صبر و تحمل شدم، که یه جایی دیگه بریدم.

تصمیم گرفتم از این به بعد به هیچ‌کس نگم که صبورم. چون خیلی‌ها نمی‌دونن صبر یعنی چی.

به نظر من صبر دو جنبه داره که یکیش دقیقا متضاد عجله است و یکیش میزان توانایی در تحمل دردها و مشکلاته.

من اگر هم تا یه حدی صبور باشم فقط و فقط در جنبه‌ی دوم صبورم. اما عوضش اونقدر آدم عجولیم که حد نداره! یعنی یه چیزی می‌گم یه چیزی می‌شنوین!

یعنی اونقدر که مثلاً اگه امروز یه کادو خریده باشم که روز ولنتاین یا حتی فرداش (که واسه خودمون یه مناسبت خاصه) به متین بدم، همین امروز توی اولین فرصتی که ببینمش بهش می‌گم براش چی خریدم و حتی قبل از اینکه کادوش کنم میارم و بهش می‌دم.

یعنی اونقدر که دو هفته پیش متین رو مجبور کردم عیدیم رو برام بخره.

یعنی اونقدر که همیشه نیم ساعت زودتر می‌رسم سر قرار.

یعنی اونقدر که ممکنه همین امشب برم برای مسافرت هفته‌ی دیگه که هنوز مقصدش هم معلوم نیست، چمدون ببندم.

یعنی اونقدر که متین از دستم بیچاره شده و ممکنه یه بلایی سر خودش بیاره.

گفتم شما که تا حالا فهمیده بودین مستانه چقدر اصفهانیه (بی‌ادبانه‌اش می‌شه خسیس) و چقدر کنجکاو (بی‌ادبانه‌ی اینم می‌شه فضول)، یه ذره دیگه از مستانه رو هم بشناسین.

خدای نکرده چیز دیگه‌ای که از مستانه نمی‌دونین، می‌دونین؟؟؟