اعتراف...

* اعتراف می‌کنم از صبح که نشستم پشت کامپیوتر هنوز جرات نکردم هیچ سایت خبری رو باز کنم. دستم به گوگل ریدر هم نمی‌ره. وبلاگها رو هم با احتیاط باز می‌کنم.

می‌ترسم. می‌ترسم دوباره تصویر چهره تکیده و نگاه خاموشش رو ببینم. تصویر لبخندی رو که دیگه نیست. می‌ترسم نتونم جلوی اشکهام رو بگیرم.

همش خودم رو می‌ذارم جای زن و بچه هاش. چی می‌کشن؟

من اونقدر که دیروز گریه کردم، توی تمام این پنجاه روز گریه نکرده بودم.

من تا حالا تو زندگیم کسی رو نفرین نکرده بودم، ولی دیروز تا تونستم نفرین کردم.

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند       نیاز نیمه شبی دفع صد بلا بکند

* اعتراف می‌کنم که اون قدر مخ متین رو زدم و بهش رشوه دادم که راضی شد اون دوربین رو بخرم و باز میزان پس اندازم رو به صفر برسونم.

* اعتراف می‌کنم اگه دلخوشی این دوربینه نبود دیروز از غصه دق می‌کردم.

* اعتراف می‌کنم که هیچی مثل حضور شما توی این وبلاگ و اینکه اونقدر براتون اهمیت داریم که نگرانمون می‌شین، خوشحالم نمی‌کنه و بهم دلگرمی نمی‌ده. به خصوص کسایی که مدتهاست ازشون بی‌خبرم و فکر می‌کنم دیگه اینجا رو نمی‌خونن.

* اعتراف می‌کنم که می‌خوام از حضورتون سواستفاده کنم! چه جوری؟ اینجوری که یه سایت بهتون معرفی می‌کنم که می‌تونین عکسهاتون رو بفرستین براش و بهش بگین براتون پرینت بگیره و بفرسته دم خونتون! البته ده تا عکس رو مجانی براتون پرینت می‌گیره. گلدونه امتحانش کرده و از کیفیت عکسها راضیه!

حال این وسط من چه سواستفاده‌ای می‌کنم؟ اگه هرکدوم شما عضو بشین و عکس سفارش بدین، من می‌تونم ده تا عکس مجانی دیگه پرینت بگیرم! {click}

* اعتراف می‌کنم که خیلی دوستون دارم.