توی جاده ایم. داریم از اصفهان بر می گردیم. با راحتترین و لذتبخشترین و مهمتر از همه امنترین وسیله نقلیه ممکن! جرثقیل امداد یا همون بکسل (شایدم بوکسول)!
فک کن! توی ماشین خودمون نشستیم و حرف می‌زنیم و بساط چایی و تخمه هم به راهه و یکی داره با سرعت ۱۲۰ تا ما رو همراه خودش می کشونه و می بره!
خلاصه که جاتون حسابی خالیه! :دی
سلام.
وقتی اسم وبلاگتون رو تو قسمت وبلاگ های به روز شده دیدم نا خود آگاه روش کلیک کردم . . .
آخه من عاشق بادبادکم . . .
وای چقدر انرژی میده این اسم به من . . .
پر از هواست پر از تنفس پر از عشق پر از پاکی. . .
وبلاگ خیلی زیبایی داری . بهت تبریک میگم .
خوشحال میشم به وبلگ منم سر بزنی.
موفق باشی.
ajab che hali mide
مستانه اونوقت چه جوری از جاده آپ کردی یه توضیح بده یه چند وقت دیگه برام لازم میشه خواهر
وای خدای من چه لذت بخش....
بعدا؛ راننده باید رانندگی کنه ؟یابوکسل که بشه ماشین راننده هم استرحت میکنه؟
خوبه دیگه تو مصرف سوخت هم صرفه جویی می کنین
فقط باید بعد از رسیدن به تهران چند برابر پول بنزین رو بدین به مکانیک تا ماشینتون دوباره بنزین مصرف کنه
سلام مستانه جونم خیلی از وبلاگت خوشم میاد باحاله دوس داشتی بهم سر بزن و کمکم کن اخه تازه کارم
خدای من ..
خوش ش ش شبگذره
واقعا جامون خالی
چه تجربه جالیه . خوش به سعادتت خواهر
چه خوب که از رو اعصاب‌ترین شرایط هم نهایت استفاده رو کردین!
120تا سرعت ؟؟؟
سلام. البته با تاخیر چند روزه! همه ی پستاتو خوندم راستی تولد متین هم مبارک حالا ۳-۴ روز اینور اون ور فرقی نمی کنه. منم اصفهان بودم تازه دیشب اومدم.
اشتباه کردین دیگه . باید با (( هواپیما)) میرفتین !!!!!
ببینم با لب تاپ کادویی متین آپیدی ؟ وااااااااااااااای چه حالی میده جاده اینطوری
وای یعنی در جرثقیل امداد اینترنت هم داری؟؟؟؟؟
جالبه توی اون شرایط اینترنت هم داشتی؟