هدیه‌ای برای خودم!

برق شرکت رفته بود. بدون برق هم نمی‌شد کاری انجام داد. نمازم رو خوندم به امید اینکه برق بیاد و برگردم سرکارم. اما نیومد. تصمیم گرفتم کمدم رو مرتب کنم ولی مرتب بود. دیگه چندتا کتاب و یه سررسید که مرتب کردن نمی‌خواست. ته کمدم، یه چیزی افتاده بود. دستم بهش نمی‌رسید. با کمک یه کتاب از اون ته درش آوردم. یه بسته‌ی کوچیک کادو شده!

تعجب نکردم ولی برام جالب بود. این بسته رو دو سه سال پیش خودم کادو کرده بودم که تولد یکی از همکارا بهش بدم. ولی روز تولدش که شد، پشیمون شدم. اونقدر دوستش نداشتم که بخوام بهش کادوی تولد بدم. نگهش داشتم تا به دوست عزیزتری هدیه‌اش بدم. و حالا امروز از اون ته در اومده بود. دلم خواست هدیه بدمش به خودم. یه سورپرایز زودهنگام برای تولدم.

می‌دونستم کتابه. ولی اصلا یادم نمیومد چه کتابی. بازش کردم. واقعا غافلگیرکننده بود. "فراتر از بودن" "کریستین بوبن". غافلگیرکننده بود، به خاطر مطلبی که پریشب متین با همین عنوان اینجا نوشته بود و شاید یه نشونه.

برق هنوز نیومده بود و من توی دو ساعتی که تا پایان ساعت کار مونده بود، کل کتاب رو یک‌جا سرکشیدم. اونم همراه با یه فنجون قهوه، زیر سایه‌ی یه بید مجنون.

راستش خیلی چسبید. شاید یکی از بهترین هدیه‌های تولدی بود که گرفته بودم.