قرار وبلاگی

مثل یه رمان می‌مونه که تبدیلش کنن به فیلم.

رمان رو صفحه به صفحه می‌خونی و از هر شخصیت یه تصویر کمرنگ واسه خودت می‌سازی و هرچی جلوتر می‌ری جزئیات بیشتری از هر شخصیت میاد دستت و تصویر پررنگ و پررنگتر می‌شه.

فیلمساز اگه رمان رو عمیق خونده باشه، شخصیت‌هایی می‌سازه که خیلی شبیه تصویرذهنی توئه و وقتی فیلم با ذهنیات تو منطبق باشه لذت تماشاش چند برابر می‌شه.

فیلم امروز یکی از لذت‌بخشترین فیلمهایی بود که دیده بودم. اونقدر که از تماشاش سیر نمی‌شدم. دلم می‌خواست ساعتها همون‌جوری می‌نشستیم و شما حرف می‌زدین و من نگاهتون می‌کردم و عکس می‌گرفتم.

در همین رابطه:

هانیه

بهار

معلمی از بهشت

سلانه

خانمه