همیشه که لازم نیست با حرف زدن همه چی رو درست کنی...
هیچی نگو!
فقط برو یه گوشهای کز کن و قیافهی مظلوم به خودت بگیر و یه کاری کن اشک توی چشمات جمع بشه...
بهش زمان بده تا قیافهی مظلومت و اشکهات روش اثر بذاره...
وقتی خودش اومد پیشت و سعی کرد با خندوندنت فضا رو عوض کنه، اون وقت در گوشش بگو که چقدر از کاری که کردی پشیمونی و یه دوستت دارم واقعی هم ضمیمهی حرفهات کن...
سلام! اولین باره که وبلاگت رو میخونم. امیدوارم هم تو زندگی درست هم تو زندگی خصوصیت موفقتر از همیشه باشی.
salam mastane joon, webloget o moratab mikhoonam ama fek konam avalin baer comment mizaram, ravashe kheili khoobie, ham ghorooreto hefz mikoni ham tarafe moghabel o az narahati dar miari
rasti fekr konam to ham daneshjooye 88 bahman amirkabir majazi hasti are? mitoonam beporsam reshtat chie?
آره بهناز جان... شبکه... تو هم؟ ...چی می خونی؟
سلام دوست عزیز وبلاگ واقعا خوبی داری داشتم تو اینترنت میگشتم نمیدونم چطور شد اومدم وبلاگ شما واقعا کارتون زیباست ارزوی موفقیت دارم برای شما
این یه سیاست زنونه بود دیگه؟
اوه!!! انقد از این کارا کردم! تازه من هیچ زحمتی بابت اشک ریختن نکشیدم! ولی خدائی چه جوابی میده ها... البته الان گوش شیطون کر چند وقتیه لازم نشده.. :)
خوبی؟ خیلی کم پیدایی..
چه زیرکانه! و ناز البته
چه فکر زیبا و به دردبخوری
فکر نمی کنم معنی بدی هم بده
وقتی بهش میگی که دوستت دارم یا پشیمونم همون قدم تو رو نشون میده دیگه