آبرنگ

از اولش همین جوری بودم اگه کسی بالا سرم بود درسم رو می خوندم... اما اگه کسی نبود هر کاری می کردم الا درس خوندن.

قبلا مامانم این وظیفه خطیر رو به عهده داشت. حالا متین!

دیروز خیلی بهش اصرار کردم که از خونه نره بیرون. گفت تو که درس داری منم باید برم و کارم رو انجام بدم. نمی دونست اصرارم به خاطر اینه که درس بخونم. نمی‌دونست به محض این که صدای روشن شدن ماشین رو شنیدم رفتم سراغ آبرنگم و یک ساعتی رو با رنگها بازی کردم. رنگهای شاد و زنده‌ی آبرنگ رو روی مقوای سفید خیلی دوست دارم.

خیلی وقته دلم می‌خواد برم کلاس نقاشی با آبرنگ. راستش به نظرم لطافتی که توی نقاشی‌های آبرنگ هست توی هیچ وسیله‌ی نقاشی دیگه‌ای نیست. ایشالا درسم که تموم شد می‌رم سراغش.