تا وسطای سریال لاست رو دیده. اما حالا که تابستون شده و بچه‌هاش خونه‌ان نمی‌تونه ادامه‌اش رو ببینه. یعنی نمی‌خواد. دلش نمی‌خواد بچه‌ها هم همراهش این سریال رو ببینن. می‌گه شاید از خیلی از فیلمها و سریالهای دیگه سالمتر باشه. اما دلم نمی‌خواد بچه ها توی این سن یه چیزایی رو ببینن.
خودم رو که میذارم جاش بهش حق میدم. مادره و نگران بچه‌هاش. نگران اینکه فکر بچه‌ها به چیزایی مشغول بشه که نباید بشه.
اما خودم رو که میذارم جای بچه‌ها می‌بینم دلیلی نداره به خاطر چندتا صـحنه، مامانم نذاره این سریالی رو که بعضی از بچه‌ها توی مدرسه دیدن و کلی با آب و تاب ازش تعریف می‌کنن، ببینم.
دلم می خواد بدونم شما اگه مادر یا پدر باشین، از چه سنی اجازه می‌دین بچه‌ها با بعضی از مسائل توی روابط زن و مرد آشنا بشن. از چه سنی اجازه می‌دین فیلم‌هایی ببینن که ممکنه چندتا صحنه‌ی مـ ـاچ و بوسـ ـه و ... هم توش داشته باشه. فکر می‌کنین تا چه سنی باید این جور مسائل از بچه‌ها پنهان بمونه و اصلا تا چه سنی میشه این مسائل رو پنهان نگه داشت؟ این سن در مورد دختــر و پسـر فرق میکنه؟ اینکه اینجا ایرانه تا چه حد باید توی این تصمیم گیری اثر داشته باشه؟
خلاصه اینکه به نظرتون یه سریالی مث لاست +چندِ؟
پ.ن: این پست رو جمع بندی نمی کنم چون فکر می کنم تک تک نظرات مفید و کاربردین و هر کدوم توی یه شرایطی به کار میان. توصیه می کنم کامنتها رو بخونین...
مستانه خیلی سوالت سخته . به نظر من نمیشه یه سن خاصی رو در نظر گرفت . بعضی از بچه ها خیلی کنجکاون و وقتی که به یه سنی میرسن میخوان از همه چیز سر در بیارن توی این موردها قطعا باید زودتر خانواده دست به کار بشه و نذاره تا بچه بره سراغ محیط های غیر از خانواده و دوستاش که آثار تخریبیش بیشتره . باید توی محیط خانواده یه جورایی بچه رو قانع کرد . تازه باید از همون اول بچه رو به محبت بین زن و شوهران و پدر و مادرها عادت داد . مثلا بچه ببینه که پدرش مادرشو میبوسه حالا از پیشونی . درمورد بچه هایی که بیشتر توی عالم بچه گی هستن فکر کنم همون سن بلوغ برای آشنایی با این چیزها مناسبتر باشه .
من خودم به شخصه فکر میکنم که اگه بچه ها رو از سنهای پایین خیلی توی این مسایل باز بذاریم باعث بلوغ زودرس میشه توشون... باید یه چیزایی رو براشون توضیح داد که بدونند چیه قضیه اما اینکه دیگه ولشون کنیم همه چی رو ببینند قطعن دردسر سازه به نظرم
راستش مستانه واسه خودم هم جای سواله؟! ولی خوب هر چی میگذره اهرن این سن هی میاد پایین تر. به نظر من واسه دختر پسر فرق می کنه. چقد نمی دونم. ایران بودن هم باید تاثیر داشته باش. خوب نمی شه اینجا زندگی کنیم و ایضا معیارهای اونورو پیاده کنیم.
اگر خودم مادر بودم و این شرایط رو داشتم حتما ازیه آدم آگاه و این کاره مشاوره می گرفتم. چه سخته ها مادر و پدر بودن!!!
بار ها به این چیزا فکر کردم و نتونستم تصمیم بگیرم !
همیشه آخرش فکر میکنم مادر و پدر بودن خیلی سخته !!!!!!!!!!!
سلا مستانه... خوبی؟ همین امروز فارغ شدم،
از امتحانا!!!!! من فک می کنم از کوچیکی بچه باید در جریان لطافت رابطه مامان و بابا باشه.... یعنی اینجوری که توی ایران مامان و بابا حتی جلوی بچه ها گونه همو هم نمی بوسن خیلی اشتباهه.... خلاصه اینکه آسه آسه بچه باید در جریان قرار بگیره... نه اینکه یهو توی بلوغ یه فیلم یا عکس یا خاطره از دوستاش اونو رسما شوکه کنه
من خودم از کلاس چهارم دبستان با رابطه جنسی اشنا شدم داخل راهنمایی داخل کلاس ما حداقل 10 پسر بودن که رابطه هم جنس بازی داشتن اول دبیرستان اولین فیلم سوپر را دیدم اینها را می گم مال زمان تحصیل من بود یعنی از 71 تا 83 و من داخل شهرستان بودم نه داخل تهران بقیه خودت قضاوت کن فکر کنم بچه ها از سن 7 سالگی با بوسه و روابط زن و مرد اشنا بشن خوبه بهتر از اینه که تو مدرسه چیزهای عجیب و غریب و دروغ یاد بگیرند و از دوره راهنمایی هم حتما کمی نکات جنسی به انها گفته بشه
من یا خودم درباره ش مطالعه میکردم یا اینکه با یه روانشناس متخصص مشورت میکردم!
راستش تا حالا بهش فکر نکردم !٬
اما بچه های امروز دیگه همه چی رو میدونن !
ترجیح میدم قبل ازینکه از بچه های دیگه بشنوه و قایمکی چیزی ببینه !!!
تا محدوده ی خاصی شو خودم و باهم ببینیم !
سنشو هم نمیدونم !
چی بگم !
نظرت خودت چیه ؟
در اون موردی که گفتی به نظر من پدر و مادرها باید خودشون مسائل رو خیلی رک و صریح و شفاف به بچه هاشون بگن و مطمئن باشن که در اینصورت بچه هاشون مسائل مهمی رو که بعدها بسیار درگیرش خواهند بود(چه قبل و چه بعد از ازدواج، چه کلامی و چه فکری و چه غیره) درست و صحیح فهمیدن. نه اینکه از بچه های دیگه تو مدرسه یا تو خیابون یا پارک یا ... که معلوم نیست درست و صحیح گفتن یا نه.
من فکر می کنم خیلی از انحرافات ج.نسی نتیجه ی همین غلط یادگرفتنه.
البته در کنار همه ی اینا، اینم بگم که لازمه حرمت ها حفظ بشه و این بستگی به هنر پدر و مادر داره.
درمورد زمانشم فکر می کنم هر وقت که حس کردن بچه هاشون به سطحی از درک و فهم رسیدن که بشه در مورد این مسائل باهاشون صحبت کرد. و البته مادرا در تشخیص این زمان معمولا تبحر دارن. (الان فکر می کنم این سن تقریبا چهارم - پنجم دبستانه)
منم دوست ندارم بچه م ببینه ( در آینده منظورمه ) همون ۱۸ به بالا
مستانه عزیز
میخواستم از شما و دوستانتون خواهش کنم شب به شب کمی از غذای خودتون را روی یک تکه روزنامه یا داخل یک ظرف یکبار مصرف کنار سطل زباله های شهرداری بگذارید.اینجوری گربه های بیچاره هم چیزی گیرشون میاد.
به حیوانات محبت کنید و به کودکان عشق به حیوانات و طبیعت را بیاموزید.با تشکر دوست خوبم.[گل]
سلام
اگر این مسائل از اول توی خونه بین پدر و مادر باشه، اونوقت دیدن اینجور صحنه ها توی فیلمها ایرادی نداره.
خودم از زمانی که یادمه احساس محبت و عشق پدر و مادرم رو در حد معینی دیده بودم فکر میکنم به همین دلیل هیچوقت ذهنم درگیر این مسائل نبود.
اگر به صورت تدریجی باشه ایرادی نداره، نه اینکه بچه ای که تو محدودیت بزرگ شده یه دفعه براش فیلمی حتی فیلمی مثل لاست رو بذارن ببینه.
خب مستانه بستگی به خانواده و اعتقاداتشون داره ! البته به نظرم بچه ها همه جوره باید اگاه باشن. البته چه بهتر که خانواده مسولیت این اگاهی رو به دست بگیره .
به نظرم باید این چیزا کم کم جا بیوفته !
بارها فکر تربیت یک فرزند باعت نگرانی من که هنوز ازدواج هم نکرده ام شده است.
زمانی که کودک شما توانست هسته خرما را از آن جدا کند دیگر دست از آن کشیده و به ادامه خودسازی بپردازید.
اما علی (ع) و از طرف دیگر در قرآن گفته شده است:
انسان از لحظه ای که چشم باز میکند تا لحظه ای که چشمش را ببند مسئول اعمال خودش است.
یعنی از همان نوزادی باید به فکر تربیت بود، چنان که امروزه روانشناسی هم به یافته های مبنی بر همین مسئله رسیده است که مثلا کودکان از چند ماهگی دروغ گفتن را تمرین میکنند و ...
قطعا اگر با این نگرش بخواهیم تصمیم بگیریم، انچه که باید کودک از والدینش فرا بگیرد مربوط است به پیش از بالغ شدن و نوجوانی وی.
از آنجا به بعد خود کودک باید تلاش کند تا فرا بگیرد مسائل مختلف از جمله همین را. به این ترتیب بسته به محیطی که در آن قرار دارد آن مقدار که برایش مناسب باشد و البته تلاش کرده باشد یاد خواهد گرفت.
اصرار ما بر تربیت کودکان و نوجوانان کاری بیهوده و نابخردانه است، همانطور که تاریخ به ما نشان داده هیچ فرزندی آن نشده که والدینش انتظار داشته اند.
ماچ و بوسه خوب است اما برای خارجکی ها
در بزرگترین مسابقه توان سنجی روحی و باطنی شرکت کنید
و تواناییهای باطنی خود را کشف نمایید
من منتظر جمع بندی نظرات هستم مستانه
معمولا گفته میشه که به همون اولین سوال بچه که می پرسه: من از کجا اومدم؟ درست جواب بدین... یعنی که نپیچونین و مدام برای پاسخ امروز و فردا نکنین. ولی مسئله مهم در این باره طرز بیان والدین و مهارت اونا تو انتقال مفاهیمه...
مسلما بچه ها همیشه تو کانون خانواده نیستن و به هرحال تو جامعه با این مسائل برخورد می کنن و کنجکاویشون بیشتر میشه... و از نظر من اگه چشم و گوش بسته باشن بیشتر از یه فرد آگاه مستعد انحرافن. اطلاعاتی که والدین در این باره به بچه شون میدن صرفا جنبه آموزش و خیرخواهی داره ولی در مورد غریبه ها چی...؟!
درباره زمانش هم فکر کنم بسته به خواست بچه ها باید جلو رفت... اگه از همون اول به سوال هاشون درست جواب بدیم و اونا رو از بعضی پرسش ها نهی نکنیم از روی حرفاشون می تونیم بفهمیم که کی باید راجع به چه موضوعی حرف بزنیم... فقط چیزی که مهمه اینکه باید بدونن نباید راجع به این مسائل با غریبه ها حرف بزنن...
فکر می کنم بهتر باشه که بچه ها قبل از سن بلوغ یه آشنایی کلی از روابط زن و مرد داشته باشن...
سن بلوغ هم تو همه آدما یکسان نیست... بسته به نژاد و محیط و آب و هوا فرق می کنه...
حالا اگه با این دید بخوایم به موضوع نگاه کنیم میشه گفت لاست هیچ موردی نداره چون قبلا خودمون راجع به اینا با بچه ها صحبت کردیم...
خب من اگه مادر باشم از همون اول میذارم سریالایی در این حد رو ببینه تا براش عادی بشه و مثل خیلیها حریص نشه که فکر کنه چه خبره.البته در حد لاستها نه بیشتر.
می دونی چیه مستانه
من بچه که بودم به خاطر شرایط منطقه ای خارک کانالهای خارجی رو می گرفت.
همیشه هم فیلمها رو می دیدم و البته فیلمهای معمولی نه صحنه دار و اینا.
به همین خاطر زیاد کنجکاوی نشون نمی دادم مثل بعضی بچه های هم سنم چون مثلا یه ماچ و بوسه توی فیلم برام عادی بود.
به نظر من نباید نه اون قدر محدود کرد که بچه برای دونستن خودش بره سراغش و در پی این ممکنه با دوستای خوبی برخورد نکنه و به قولی گیر رفیق ناباب بیوفته از طرفی هم نه اون قدر شل گرفت که گذاشت بچه چشم و گوشش زیادی باز بشه.
من خودم اگر بودم خیلی عادی برخورد می کردم و اگر فیلمش صحنه های آنچنانی نداشت می زاشتم بچم ببینه مشکل خیلی از ما ایرانی ها اینه فکر می کنیم با محدودیت همه چی درست میشه. بچه خونه خودش نبینه خلاصه یکی رو پیدا می کنه بره خونه اون ببینه.
این بود نظر من.
خب به نظرم هر کشوری یه فرهنگی داره و یه چیزایی عرفه
مشکل کشور ما اینه که میخوایم ادای اروپا رو در بیاریم که مثلا از ۱۳ سال هر کی باکره باشه مشکل روحی داره !
به خاطر همینه هممون مشکل روحی و روانی پیدا کردیم چون از ذات خودمون فاصله گرفتیم
به نظرمن دختر و پسر بعضی از این صحنه ها رو میتونن از سن ۱۶ سال ببینن یعنی دیگه اون موقع خوده بچه ها خیلی چیزا رو میشه براشون از قبل جا انداخت و ایرانیزه شون کرد بعد ببینن با این تفاوت که باید بهشون گفت ذات ایرانیا لطیف و وفا داره
آخه میدونی تو فیلمها خیلی چیزا رو میخوان خیلی عادی نشون بدن تا جا بندازن که واقعا تو زندگیهای خودشونم تا این حد نیست
این سوال برای منم پیش اومده
من خودم از بچگی خیلی خیلی فیلم دوست بودم
همیشه اکثر فیلمای اون دورانو که ویدیویی هم بود میدیدم.
حتما چند تا صحنه به قول خودت ماااااچ و مخلفات هم داشته اما یادم نمیاد خیلی.
این یعنی چی؟
یعنی روم تاثیر نذاشته؟
نمیدونم منم برام خیلی مهمه که باید با بچم چی کار کنم؟
خیلی بده ادم سریال های لاستو ندیده باشه؟... من ندیدم و نمیدونم چه صحنه هایی داره که بخوام نظر بدم ولی...
سریال هایی که توش روابط زن و مرد در حد ماچ و بوسه باشه من فک میکنم ایرادی واسه بچه ها نداشته باشه.. ولی.. اگه جلوشونو بگیری و بهشون بگی مثلا سریال فلان شبکه یا فلان سریال...واسه تو خوب نیست حریص میشن و کنجکاو... و وقتی بزرگ شدن هم رو شخصیتشون تاثیر داره!!
ببین توی این زمونه دیگه خیلی چیزا خارج از کنترل ماست.من هم نخوام بچه ام یه چیزایی رو ندونه از دوستاش و اینترنت می فهمه. اما این دلیل نمیشه پس ما هم کنترل نکنیم.به نظرم هرچه دیرتر متوجه یه چیزایی بشن یا در سنش که دیگه لازمه بفهمن بهتره.من خودم خیلی زود فهمیدم و تاثیر بدی روم گذاشت.
نمی دونم. سن نمی پذیره انگار. اما پیش از بلوغ دیدنشون رو فکر نمی کنم درست باشه
خودت داری می گی اینجا ایرانه پس خیلی از مسائل و برنامه و .... فرق می کنه ،حتی شهر تهران با شهرهای دیگر فرق می کنه (منظورم محل سکونته) و ...
از دیروز همش فکرم درگیره این مسله هست واقعا نمیشه گفت کدوم سن بهرحال بچه که همیشه توی خونه نیست از دوستش از بچه های فامیل از همکلاسیهاش بالاخره یک چیزای میفهمه فک میکنم از زمانی که فهمیدیم یک مقدار داره کنجکاوی میکنه بدون اینکه چیزی رو دروغ بگیم یعنی به قوله اون دوستمون نپیچونیم اموزش بدیم اونم در سطح خیلی پایین و هی نگیم واییی این چه سوالیه
ولی در هر صورت خیلی سخته
مستانه عزیز من یه مادرم این زمانی برای من سوال بود اما در موردش کتاب خوندم و با روانشناسم هم مشورت کردم و در مورد پسر خودم تقریباً کلاس چهارم دبستان که بود بش مسائل رو بصورت علمی جا انداختم و ازش قول گرفتم که اگه چیزی براش سواله از معلمش یا از خودم بپرسه چون نمی خواستم مغزش با چیز های غلط پر شه
یادمه یکی از دوستام بچش رو پیچونده بود و یکی از همکلاسی های بچش مادر و پدری داشت که اهمیت به هیچ مسئله ای نمیدادن و اونها رو تو اتاق خواب دیده بود و اومده بود همه چیز رو برا بچه ها تو کلاس اول گفته بود حالا فکرکن دوست بیچاره من چه تلاشی کرد که دروغهای قبلش رو ماست مالی کنه....بچه دوستم دختر بود....حالا خودت نتیجه بگیر که چی بهتره مسلماً آگاهی چیز بدی نیست ولی باید در سنی صورت بگیره که برای بچه سوال باشه وباعث پیجیدگی مغزش نشه
آره. خیلی مهمه که این مسائل به موقع به بچه گفته بشه...