بیسکوییت تلخ

بچه که بودم یه دفعه با زن‌بابای بابام رفتم فروشگاه قدس. برام یه بسته بیسکوییت خرید. بیسکوییتهاش سیاه سیاه بود. یه دونش رو که خوردم عاشقش شدم. عاشق طعم تلخی که با شیرینی همراه شده بود. بقیه‌اش رو یواش یواش خوردم که زود تموم نشه. دیگه بعد از اون تا مدتها چشمم دنبال یه بیسکویتی بود که اون رنگی باشه...

حالا گاهی که زندگی سخت می‌شه و تلخ، یاد طعم اون بیسکوییت می‌افتم. همیشه یک کمی شیرینی گوشه کنارای زندگی پیدا می‌شه. شیرینی رو قاطی اون تلخی می‌کنم و زندگی رو با لذت گاز می‌زنم...