دکتر میم!

توی دانشگاه سر کلاس دکتر میم نشستم. ردیف آخر نشستم که من رو نبینه یا حداقل نگاهش به نگاهم نیفته.

*   *    *

آقای میم یه مدت کوتاهی توی شرکت قبلی همکارمون بود. چهار پنج سال پیش. جوون بود و خوشتیپ و درس خونده و خلاصه همه چی تموم.

اون موقع توی شرکت چهارتا دختر بودیم و به جز من که تکلیفم تقریبا مشخص بود، فرزانه و نسترن و سمیه مجرد بودن و هر سه‌تاشون از آقای میم خوششون میومد و سعی داشتن به نحوی توجهش رو به خودشون جلب کنن و سر این موضوع با همدیگه رقابت و به همدیگه حسادت می‌کردن.

از یه جایی به بعد این سه تا دیدن هرکاری می‌کنن فایده‌ای نداره و آقای میم هیچ توجهی بهشون نداره و این بود که با هم متحد شدن و دوتاشون به نفع فرزانه کشیدن کنار و قرار شد با همکاری هم یه جوری توجه آقای میم رو به فرزانه جلب کنن. از اونجایی که منم فکر می‌کردم آقای میم و فرزانه خیلی بهم میان و می‌تونن زوج خوشبختی باشن منم وارد بازی شدم و باهاشون دست اتحاد دادم.

و امان از اتحاد خانومها...

خداییش چه نقشه‌های ماهرانه‌ای که نکشیدیم و چه برنامه‌های درست و درمونی که نریختیم. اما انگار نه انگار. آقای میم خیلی خونسرد از کنار همه‌شون رد می‌شد و همه رو ندیده می‌گرفت.

تا اینکه یه روز خیلی اتفاقی از یکی از بچه‌های شرکت شنیدیم که آقای میم عاشق زنشه و چه کارهایی که واسه زنش نمی‌کنه...

چه حسی می‌تونستیم داشته باشیم به جز حس شرمندگی و حس ریخته شدن یه پارچ آب سرد! چه‌طور به ذهنمون نرسیده بود که یه پرس‌وجویی بکنیم ببینیم زن داره یا نه؟

*    *    *

دکتر میم صدام می‌کنه که برم پای تخته و یه مسئله رو حل کنم. می‌رم پای تخته. نگاهم میوفته به حلقه‌ی توی انگشتش. توی دلم لبخند می‌زنم و خوشحالم که بالاخره فهمیده یه مرد متاهل جوون خوشتیپ باید همیشه حلقه‌اش رو دستش کنه. رد نگاهم رو دنبال می‌کنه و لبخند می‌زنه.

پ.ن: بادبادک فیلتر نشده baadbadak.blogsky.com

پ.ن: اینجا می تونین کامنت بگذارین.