بابا لنگ دراز

حوصله‌ام کم شده این روزا. دلیل هم زیاد دارم واسه‌ش. ولی دلیل اصلیش یه جور بلاتکلیفیه برای آینده و تفاوت توی رویاهای من و متین. تفاوت توی برنامه‌هایی که متین برای آینده‌اش داره و چیزایی که من دلم می‌خواد توی آینده بهش برسم. این تناقضه آدم رو سردرگم می‌کنه. هر چند روز یه بار هم می‌شینیم با هم حرف می‌زنیم و یکیمون قانع می شه. ولی فرداش دوباره یه اتفاقی میوفته که شک میندازه به دلمون و به نتیجه‌ای که بهش رسیدیم.

حوصله‌ام که کم می‌شه. یه عوارضی هم داره. مثلا حوصله‌ام نمیاد برای سحرمون غذا درست کنم و سحر وقتی ساعت زنگ می‌زنه از خواب بیدار نمی‌شم. بعد مجبوریم بی‌سحری روزه بگیریم. بعد گرسنگی و بی‌حالی اذیتم می‌کنه و حوصله‌ام کمتر می‌شه! 

حوصله‌ام که کم می‌شه، کتاب هم نمی‌خونم. اگه کتاب بخونم حالم بهتر می‌شه. ولی حوصله‌م نمیاد بخونم. این جور مواقع تنها چیزی که حوصله‌ش رو دارم کارتون دیدنه. امروز ده قسمت آخر بابالنگ دراز رو دیدم. به زبون ژاپنی و با زیرنویس انگلیسی. همه قسمتهاش خوب بود. این ده قسمت آخرش خیلی خیلی خوب بود. کلی عشقولانه بود و کلی متفاوت با اون چیزی که تلویزیون نشون داده بود. الان اگه وضعیت حوصله‌م یک کم بهتره و دارم وبلاگ می‌نویسم از صدقه سر جودی و سالی و حتی جولیاست...