آرامش اگه ظاهری باشه و واقعی نباشه، یعنی از درون آدم، از قلب آدم سرچشمه نگرفته باشه، یعنی براساس موقعیت و شرایط بیرونی شکل گرفته باشه، اون وقت آدم دربرابر تغییر، مقاومت نشون میده. میترسه کوچکترین تغییری توی شرایط زندگیش آرامش ظاهریش رو بهم بریزه.
امروز که یه روز عزیز توی یه ماه عزیزه آرزو میکنم که همهمون، من، متین و همهی شماهایی که خیلی دوستتون دارم، آرامش واقعی رو تجربه کنیم که مثل یه رود جاری میشه توی زندگیمون و همه نگرانیها و مشکلات و حتی آرامشهای ظاهری رو با خودش میشوره و میبره...
ایشالااااااااااااااااااااااااااا
مستانه پست امروزت یه جورایی حرف من بود خیلی به دلم نشست
مرسی بخاطر این پست و اروزی قشنگتتتتت
آمین
وای چه آرزوی خوبی کردی. مستانه من چند وقته دارم به این موضوع فکر می کنم که توی دنیا همه آرامش ها یه جوری موقتی ان. تنها آرامشی که ماندگار خواهد بود اونیه که در کنار خدا باشه و به هیچ اتفاق دنیایی وابسته نباشه. روح ما آدم ها فقط در کنار خدا آرامش می گیره و فکر می کنم خیلی سخته که بخوایم به اون آرامش برسیم.
آره سخت بودنش که سخته...