این شبها

چند شبی هست که توی ایوون می‌خوابیم. از همون شبی که دوستم سعیده اومد خونه‌مون و اصرار کرد که شام رو ببریم توی ایوون بخوریم. هوا اونقدر خنک و لذیذ بود که بعد از اینکه مهمون‌ها رفتن دلمون نیومد برگردیم توی خونه. پشه‌بند رو زدیم همون بیرون و خوابیدیم.

توی این چند شب یه عالمه شهاب دیدیم. نمی‌دونم اتفاقیه یا فصلشونه!! ولی با هر شهابی که دیدم یه آرزو کردم. حالا اگر شهابها هم آرزوهام رو برآورده نکنن، ماه رمضون هم هست و موقع اجابت آرزوها!

امروز صبح متین خیلی آروم و بی‌صدا تکونم می‌داد. چشم‌هام رو که باز کردم، انگشتش رو گذاشت روی بینیش که یعنی ساکت باشم. بعد با انگشت اشاره کرد به پشت سرم. برگشتم، پشت سرم پر از گنجشک بود. روی نرده‌ها، روی زمین و ... حسابی هم سروصدا می‌کردن. صحنه خیلی قشنگی بود برای وقتی که آدم چشمهاش رو باز می‌کنه.

تازه سروصدای گنجشکها هم که نباشه، باز هم ناچاریم که صبح زود بیدارشیم. چون ساعت هفت نشده چنان آفتابی میوفته توی ایوون که آدم فکر می‌کنه ظهر شده و اونقدر گرم می شه که بیشتر از هفت نمی شه اونجا خوابید و مجبوریم آدمهای سحرخیزی بشیم و متین زودتر به شرکت می رسه و منم وقت بیشتری برای انجام کارهام دارم...

---

عکاس : خواهرم