چاه مکن بهر کسی!

دیشب یه لیوان شیرترشیده به خورد متین دادم! نمی‌خواستم بلایی سرش بیاد! فقط می‌خواستم یک کمی حالش بد بشه که یکی دو روز توی خونه بمونه و استراحت کنه. خیلی خسته است. خودش قبول نمی‌کنه که خسته است ولی چشمهاش و نگاهش خستگیش رو داد می‌زنه. اگه حالش بد می‌شد، من ازش پرستاری می کردم و این طوری خودم رو پیشش عزیزتر می‌کردم!!!

البته شیرترشیده رو همین‌جوری خالی خالی که به خوردش ندادم! یه انبه و مقدار زیادی شکر هم باهاش قاطی کردم. یه ذره هم ازش چشیدم که مطمئن شم خوشمزه است. خوشمزه بود. متین هم با میل خورد. البته اولش یه ذره شک کرد! گفت چرا ترشه؟ گفتم انبه‌اش ترش بوده.

خلاصه چشمتون روز بد نبینه. الان من و متین هردومون سرکاریم! متین سر و مر و گنده و خوشحال و سرحال نشسته کارش رو می‌کنه و من با دل دردی وحشتناک بین صندلیم و دستشویی در رفت‌ و ‌آمدم!!!

---

پ.ن: همه این داستان واقعی بود به جز اینکه من واقعا نمی‌دونستم اون شیر ترشیده است و بعد از اینکه متین خورد و تموم شد، با بررسی باقیمانده‌اش به این مسئله پی بردم.