سی‌وسه‌پل

وقتی دو نفر با هم ازدواج می‌کنن هرچقدر هم که عاشق هم باشن و جونشون برای هم دربره و فکر کنن شناخت کاملی از هم دارن و خلاصه هرچقدر هم که بهم نزدیک باشن، اما یه فاصله‌ای بینشون هست. یه فاصله‌ای که هیچ جوری نمی‌شه از بین بردش. مث یه رودخونه‌ی عمیق که هیچ پلی روش نیست که بشه به اون طرفش رسید.

زندگی اما، همراه با اتفاقهای خوب و بدش، همراه با تلخی‌ها و شیرینی‌هاش، آجرهای ساختن این پل رو در اختیارشون قرار می‌ده. وقتی یه مشکلی توی زندگی پیش میاد و با هم راجع بهش فکر می‌کنن و سعی می‌کنن حلش کنن، در واقع دارن اون پل رو می سازن. هرکدوم از یک طرف پل رو می‌سازن.

اگر معمارهای خوبی باشن، اگر ساختن رو خوب بلد باشن، آجرهاشون رو یه جوری کنار هم می‌چینن که خیلی زود از دو طرف بهم برسن و یه پل محکم داشته باشن که فاصله‌شون رو برای همیشه از بین ببره.

اما اگر معمارهای خوبی نباشن، اگر ساختن رو بلد نباشن، آجرها رو کج و کوله میذارن، یهو می‌بینی فاصله‌شون به جای اینکه کم بشه زیاد شده. یا مجبورن پل رو خراب کنند و از اول بسازن که کلی از زندگی عقب میوفتن، یا همون جوری به ساختنش ادامه می‌دن و هر روز از هم دور و دورتر می‌شن...

امیدوارم پل‌هایی که روی زندگیتون می‌سازین شبیه سی‌و‌سه‌پل باشه. زیبا، محکم و موندگار...