لحن کودکانه

چندوقت پیش دوستم با دختر چهارساله‌اش مهمون خونه‌مون بودن. منم طبیعتا مث هرکس دیگه‌ای سعی می‌کردم با دختر کوچولو حرف بزنم و ارتباط برقرار کنم و معمولا این جور مواقع آدم ناخودآگاه صداش رو نازک می‌کنه و مثلا سعی می کنه با زبون و با لحن کودکانه با بچه حرف بزنه.

دختر کوچولو یک کمی این اوضاع رو تحمل کرد. اما یهو بهم گفت: "می‌شه لطفا با من مث بقیه حرف بزنین و بچگونه حرف نزنین؟"

اون لحظه دلم می‌خواست درسته قورتش بدم...

اگه یه روز فرزندی داشته باشم، بهش یاد می‌دم از همون بچگی خواسته‌هاش رو و چیزایی که ناراحتش می‌کنه، به هرکسی، مستقیم، بدون کنایه و محترمانه بگه. به خاطر ناراحت نکردن دیگران خودش رو به عذاب نندازه و به خاطر خوشایند دیگران دست از خواسته‌های منطقیش نکشه.