خوشیهای کوچک زندگی

هیچ وقت زندگیم مث این روزا خلوت نبوده. هیچ وقت مث این روزا دور و برم از آدمها خالی نبوده. راستش این هم خوبه و هم بد. یه وقتهایی از این همه آرامش لذت می‌برم و یه وقتهایی حوصله‌ام سر می‌ره.

صبح ها معمولا زود بیدار می‌شم. نمازم رو می‌خونم و صبحونه متین و فسقلی رو می‌دم. بعد دوباره برمی‌گردم توی تخت و کتاب می‌خونم و چشمهام کم‌کم گرم می‌شه. نمی‌دونم چرا اما هرچی خواب شب برام عذاب آوره و دردناک در عوض خواب روز شیرینه و بدون درد!

بعد هم بیدار می‌شم و وقتم رو با خوندن کتاب و ناهار پختن و سی‌دی‌های روانشناسانه گوش دادن پر می‌کنم. البته گاه‌گاهی هم یه سر به ifilm می‌زنم.

عصرها اما دیگه واقعا حوصله‌ام سر می‌ره. متین هم که تمام تلاشش رو می کنه زودتر از نه نرسه خونه! گاهی می‌رم پیاده‌روی و یه دوری توی پارک می‌زنم و بچه‌ها رو که دارن از سرسره می‌رن بالا و سر تاب با هم دعوا می‌کنن دید می‌زنم و برگشتنه هم یه بستنی قیفی برای فسقلی می‌خرم و دوتایی با هم می‌خوریم و دلمون خنک می شه!

درضمن جاهای دیگه رو نمی‌دونم ولی این پارک توی شریعتی (بالاتر از سیدخندان- پایین‌تر از همت) این روزها به طرز شگفت انگیزی زیباست و جشنواره‌ای از لاله های رنگارنگ...