چی می شد اگر...

راستش این مدت خیلی بهش فکر کردم. هزار بار به خودم گفتم اگر مرداد اون سال اون اتفاقها نمی افتاد... اگر ندیده بودمش... اگر به همون خواستگاری که همه چیزش ظاهرا خوب بود جواب مثبت داده بودم... اگر... اگر... اگر... الان کجا بودم؟ متین الان کجا بود؟ هرکدوممون داشتیم چی کار می‌کردیم؟ خوشبخت‌تر نبودم؟ خوشبخت‌تر نبود؟ خوب مسلما جوابی برای این سوالها پیدا نمی‌کنم. همین جوریش هم نمی‌شه آینده رو پیش‌بینی کرد...چه برسه به آینده‌ای که هیچ وقت قرار نیست اتفاق بیفته...

دیروز بعد از مدتها یه قسمت از Greys anatomy رو دانلود کردم و گذاشتم که ببینم. در کمال شگفتی دیدم که این جوری شروع شد؟ "What if؟ چی می شد اگر؟"

و تموم اون فکرهایی که من هزار بار توی ذهنم مرورشون کرده بودم توی ذهن "مردیت" هم چرخ می‌خورد. مردیت خوابش برد. خوابش برد و توی خواب دید اون چه رو که فکر می‌کرد اگه رخ می‌داد شاید بهتر بود ولی در واقع بهتر نبود. دید که اگه سرنوشت دیگه‌ای داشت چقدر تلخ بود و در نهایت توی اون سرنوشت هم یه جورایی برگشت به همون جایی که الان هست.

بعد از دیدن این قسمت خیلی بیشتر بهش فکر کردم و خیلی خیلی مطمئن‌تر شدم که سرنوشتی که الان دارم بهترین سرنوشتیه که می‌شد داشته باشم و متین بهترین کسی‌ه که می‌تونست توی زندگیم همراهیم کنه. من متین رو دوست دارم. خیلی خیلی دوست دارم. خیلی بیشتر از اون روزهای اولی که شاید عشق عقلم رو کور کرده بود.

و اون چیزی هم که تمام این مدت آزارم داده نه خود متین که حجم بی‌نهایت دوست داشتنشه...