اهل زمانه را به تماشا نشسته ایم...

یک دسته از آدمهایی که خیلی خیلی بهشون حسودیم می‌شه آدمهای هنرمندن. نه هرکسی که اسم خودش رو می‌ذاره هنرمند البته!‌

آدمهایی که یه چیز جدید به دنیا اضافه می‌کنن، آدمهایی که با آثارشون روح آدم رو نوازش می کنن.

مثلا نقاشهایی که نه پورتره و نه طبیعت و این جور چیزا که ذهنشون رو روی کاغذ تصویر می‌کنن...

شاعرهایی که آدم با شعرهاشون نفس می‌کشه...

آهنگ سازهایی که نواهای جدیدی رو وارد دنیا می‌کنن...

حتی عکاسهایی که چشمهاشون چیزهایی رو می‌بینه که از چشم بقیه آدمها جا می‌افته...

حس می‌کنم این آدمها یه ذهن متفاوت دارن... یا حداقل یه چیزی توی ذهنشون، توی روحشون دارن که بقیه ندارن...کاش من هم از چیزا توی روحم داشتم!