فنچ

فنچ ماده شب قبل از زایمان من مرد. قضا بلا بود شاید. مریض هم بود البته و شاید پیر.

فنچ نر اما از اون روز تنهاست. آخه متین فکر می کرد تنهایی براش بهتره!

حالا فنچ نر دیگه به تنهاییش عادت کرده. حالا یاد گرفته به اندازه دوتا فنچ غذا بخوره و به اندازه دوتا فنچ قفسش رو کثیف کنه تا جای خالی کسی رو حس نکنه. حتی یاد گرفته به اندازه دوتا فنچ و با دوتا صدای مختلف آواز بخونه!!

اما هنوز هم شبها، آخر شبها از توی اتاقکی که همیشه دوتایی توش می خوابیدن میاد بیرون و روی سقف اتاقک می خوابه. انگار شبها، آخر شبها، تنها توی اتاقک دلش می گیره. دلش تنگ می شه...