تنبیه

یکی از مشغله‌های این روزهام گوش دادن به سی‌دی‌های کودک متعادل دکتر سلطانی‌ه.(با تشکر از نرگس خانوم که بهم قرضشون داد.)

راستش به نظرم ایده‌هاش و افکارش خیلی بهتر از خیلی از روانشناسهاییه که ادعای سالها تجربه و ... دارن.

یکی از چیزای مفیدی که ازش شنیدم و راستش پسندیدم شیوه تنبیه بچه‌ها بود.

لابد خیلی‌هاتون شنیدین که وقتی بچه یه کار اشتباهی می‌کنه باید به اندازه سنش چند دقیقه توی یه اتاق یا یه گوشه‌ای بشینه و از چیزهایی که دوست داره محروم بشه و ...

راستش شیوه مامان منم برای تنبیه من همین بود البته وقتی کار خیلی خیلی بدی می‌کردم. در سایر مواقع که کار بدم در حد متوسط بود مامان یه مدت باهام قهر می‌کرد و سرسنگین می‌شد و من چقدر متنفر بودم از هر دوی این موقعیتها و از همه اون لحظه‌ها.

از همون موقعها هم مطمئن بودم که نمی ذارم بچه ام این لحظه‌ها رو تجربه کنه. ولی راستش راهکار دیگه ای هم نداشتم.

اما ایده دکتر سلطانی این بود که تنبیه فقط و فقط مال وقتیه که بچه ارزشها و خط قرمزهای خونواده رو زیر پا می ذاره (یه چیزی در حد همون کارهای خیلی خیلی بد!) این جور مواقع اول خوب توجیهش می کنی که کار بدش چی بوده و چرا داری تنبیه‌اش می کنی و با کارش مشکل داری نه با خودش و ... بعد 30 ثانیه با سگرمه‌های توی هم زل می‌زنی تو چشمهای بچه. همین! بعد هم بچه رو نوازش می‌کنی که مطمئن شه هنوز دوستش داری و با خودش مشکلی نداری.