بازی ترانه‌ها (نسخه‌ی اصلاح شده!)

مستانه راست می‌گه. نمی‌دونم وقتی تو اون دنیای قبلی که ازش اومدیم این دنیای فعلی، داشتن "حس و ذوقِ موسیقایی" و "لذت از موسیقی" رو تقسیم می‌کردن، مستانه کجا بود و دنبال چی می‌گشت! باور کنید خیلی تلاش کردم کمکش کنم بفهمه چطوری میشه از یه ریتمِ قشنگ لذت برد، به اعماق نوستالژی فرو رفت، یا تا اوج لذت و فرح پرواز کرد، اما نشد... نمیشه!

مستانه جداً راست می‌گه و من همین‌جا از همه‌ی دست‌اندرکاران و دوست‌داران موسیقی و کلاْ جامعه‌ی هنری عذرخواهی می‌کنم. شما به احساسات مستانه نسبت به موسیقی با دیده‌ی اغماض بنگرید و عوضش منو بنگرید!

راستش -مستانه هم خوب می‌دونه- هیچی مثِ یه ریتم و شعر و آهنگ خوب نمی‌تونه منو سرِحال بیاره. من سواد موسیقی ندارم، اما برخی ریتمها و اصوات واقعاً با سلولهای مغزم بازی می‌کنن و منو متحول می‌‌کنن.

جالبه بدونین اصلاً هم در مورد موسیقی گوش کردن تعصب ندارم. از پاپ و راک و جز و بلوز و ترنس گرفته تا سنتی و محلی و تلفیقی و آیینی... با همه حال می‌کنم. البته باید اعتراف کنم با موسیقی کلاسیک و رپ و هیپ هاپ، میونه‌ی خوبی ندارم. گوشم موسیقیِ خوب رو از بد تشخیص میده. فکر می‌کنم و اعتقاد دارم توی هر سبکی آدمای حرفه‌ایِ بزرگی وجود دارند که هنر موسیقی رو توی اون زمینه متعالی کردن. از اونجایی که هنر به طور مستقیم با فطرت آدمها سر و کار داره، میشه به صورت متنوعی با موسیقی به تعالی رسید و لذتش رو درک کرد.

بذارید رو راست بگم. به نظر من نمیشه به سادگی از کنار تحریرهای صدای اساتیدی مثل شجریان (پدر و پسر) و ناظری و سراج و سیاوش قمیشی؛ گیتار الکتریکِ جو ساتریانی؛ ویولونِ بیژن مرتضوی؛ تارِ استاد لطفی؛ گیتارِ اریک کلاپتن؛ سه‌تارِ ذوالفنون؛ وسعت صدایِ ابی؛ صداقتِ جیمز بلانت و مسعود فردمنش؛ پیانوی جواد معروفی؛ گرمای صدای فرهاد مهراد و فریدون فروغی و هایده و شکیلا؛ هنر تنظیمِ استیو مک کرام و اروین خاچیکیان و شهرام آذر؛ نوستالژیِ ایرج بسطامی و بنان؛ هنر آهنگسازیِ سیاوش قمیشی و محسن نامجو و حسن شماعی زاده -دهه ۵۰ و ۶۰ - و کریس دی برگ و جرج مایکل و استینگ و واروژان و پینک فلوید و علیزاده و کامکارها و دیوید گیلمور و ونجلیس و یانی و کوروش و کاوه یغمایی و احمد پژمان و اوانسنز ... عبور کرد و بی‌تفاوت بود.

انتخاب بهترینها سخته. مخصوصاً اگه بخوای خودت رو به یه تعداد (مثلاً هفت ترانه) محدود کنی. اما تلاش می‌کنم:

۱-  تقریباً تمام ساخته‌های سیاوش قمیشی اعم از جدید و قدیم.

۲- "شب وصل"، "زمستان"، "یاد ایام" و بسیاری دیگر از آثار استاد شجریان

۳- "در انتظار معجزه" از لئونارد کوهن

۴- "پژواکها" اثر پینک فلوید

۵-  آلبوم "فالن" از اوانسنز

۶- آهنگ "صدایارون" از ستار

۷- آهنگ "بوی عیدی" از فرهاد مهراد

اووووووووه! چه کار سختی بود! البته نوعِ سختی در مورد من و مستانه یه مقدار با هم فرق می‌کنه دیگه...!

در مورد آهنگهای بد منو معذور کنید! اونا هم زیادن. سعی می‌کنم بهشون فکر نکنم. واقعاً ارزش فکر کردن و نام بردن ندارن...