دوستان علی(ع)

می‌گفت: " شب قدر اون شبیِ که حس کنین یه چیزی درونتون شکسته. یه چیزی داره تغییر می‌کنه. اون شبی که حس کنین آغاز یه تحوله.

می‌گفت: " حضرت علی(ع) توی نهج البلاغه یه خطبه داره که توی اون دوستانش رو این طوری معرفی کرده:
-    دوستان من دید وسیعی دارند و مشکلات کوچک غمگینشون نمی‌کنه. دوستان من غم چیزهای کوچک رو نمی‌خورند.
-    دوستان من عواطف و هیجاناتشون رو کنترل می‌کنند.
-    دوستان من غصه‌ی چیزهایی رو که به دست نیاوردند و از دست دادند رو نمی‌خورند.
-    دوستان من وقتی چیزی به دست می‌آورند خودشون رو گم نمی‌کنند.
-    دوستان من حرفهای غیر ضروری نمی‌زنند. خاموشند همراه با تبسم و تفکر.
-    دوستان من وقتی حرف می‌زنند شیرین حرف می‌زنند و با حرفهاشون روح دیگران رو آزار نمی‌دهند.
-    دوستان من به دیگران فرصت می‌دهند.
-    دوستان من وقتی کاری رو به عهده می‌گیرند اون رو قشنگ انجام می‌دهند.
-    دوستان من قضاوت نمی‌کنند.
-    دوستان من وقتی با مشکلی مواجه می‌شوند غمگین و افسرده نمی‌شوند. بلکه تلاش می‌کنند که مشکل رو حل کنند.
-    دوستان من اغراق نمی‌کنند و ادعا نمی‌کنند کارهایی رو انجام دادند که در واقع انجام ندادند.
-    دوستان من برای شنیدن مشتاق‌ترند تا برای حرف زدن.

می‌گم: " دوستان نازنینم، اگه امشب شب قدرتون بود، یادتون نره یکی اینجاست که محتاج دعاست."

‌