افقی در همین نزدیکی!

"هوا هنوز تاریک بود که راه افتادیم. سرد بود و گاه‌گداری یه دونه‌ی برف روی  صورتمون می‌نشست. آروم و بی‌سروصدا بالا می‌رفتیم. انگار می‌ترسیدیم که ذره‌ای از آرامشی رو که توی فضا جریان داشت بهم بزنیم. 

شالم رو جلوی بینیم بسته بودم که سرما باعث نشه نفس کم بیارم. اما هنوز هیچی نشده به نفس نفس افتاده بودم. متین اما راحت و سبک بالا می‌رفت و توی سربالاییهای تند توی بالا رفتن به من هم کمک می‌کرد.

هنوز توی دامنه بودیم و خیلی بالا نرفته بودیم که افق روشن شد. منظره‌ی فوق‌العاده‌ای بود. تا می‌تونستیم نگاهش کردیم و ازش عکس گرفتیم.

هرچی بالاتر می‌رفتیم هوا سردتر می‌شد و برف بیشتر و سکوت و آرامش عمیقتر. دلم می‌خواست دو تا سنگ کنار هم پیدا می‌کردیم و ساعتها می‌نشستیم و نفس می‌کشیدیم و به سکوت گوش می‌دادیم و به هم لبخند می‌زدیم.

اما هوا سرد بود، خیلی سرد."

*    *    *

-  متین دوست داری بدونی این روزا دلم چی می‌خواد؟ یه ذره از رویام رو اینجا برات نوشتم. همین‌جا! این بالا!

- مستانه، پاشو عوض خیال‌بافی و سرکار گذاشتن دوستات یک کمی خونه رو مرنب کن، الان میان.

*   *   *

صاحبخونه‌مون قراره بیاد دیدنمون. بعد از شیش ماه یادش افتاده که ما عروسی کردیم!

البته من دلیل اومدنش و الان اومدنش رو حدس می‌زنم. پول گاز خیلی زیاد اومده و احتمالاً می‌خواد بیاد و نحوه‌ی مصرفمون رو ارزیابی کنه.

باید شومینه رو کم کنم و خونه رو مرتب کنم و خلاصه هرکاری می‌تونم بکنم که راضی از این در بره بیرون. آخه من به جز اینجا کجا رو می‌تونم پیدا کنم که منظره‌های به این (+،+،+) خوشگلی داشته باشه؟؟