ماجراجویی نیمه کاره!

ساعت ده بود و من و زهرا تا ساعت سه دیگه کلاس نداشتیم. ستاره اما ساعت یک هم کلاس داشت.

هرچی فکر کردیم چی کار کنیم و کجا بریم چیزی به ذهنمون نمی‌رسید. بدیش این بود که دانشگاه ما از تمامی مناطق فرهنگی و هنری و تفریحی دور افتاده بود.

خلاصه تصمیم گرفتیم که بریم ده تا بلیط اتوبوس بخریم و اولین اتوبوسی که اومد سوار شیم و بعد چندتا ایستگاه بعد پیاده شیم و سوار یه اتوبوس دیگه بشیم و اونقدر بریم تا یه جای جدید پیدا کنیم.

زهرا مثل همیشه پایه بود. ولی ستاره اصلا اهل این دیوونه‌بازیا نبود و کلاسش رو بهانه کرد و باهامون نیومد.

اتوبوس اول ما رو برد تا آرژانتین. اتوبوس بعدی تقریباً مسیری که رفته بودیم رو برگشت و بعد از اینکه از جلوی دانشگاه رد شد تا یه منطقه‌ای به اسم 'رشید' که فکر کنم نزدیکی‌های تهرانپارس بود، رفت.

یه منطقه‌ی مسکونی تقریباً خلوت که جای زیادی هم برای پرسه زدن نداشت.

اما ما دنبال یه جای جدید می‌گشتیم و اون‌جا هم یه جای جدید بود. و ما سرمست از کشف جدیدمون داشتیم قدم می‌زدیم که یه خانوم از روبرو اومد و ازمون ساعت پرسید و بعد هم یک کمی پرس و جو کرد که دنبال جایی می‌گردیم و گم شدیم یا نه.

ما هم به خیال خودمون پیچوندیمش و به قدم زدنمون ادامه دادیم.

یک کمی جلوتر دوباره خودش رو بهمون رسوند و ازمون پرسید از خونه فرار کردیم یا از مدرسه!

خیلی ترسیدیم و براش توضیح دادیم که دانشجوییم و فرار نکردیم و اونم به ظاهر قانع شد و یک کمی ازمون فاصله گرفت و من و زهرا که هنوز از ترس داشتیم می‌لرزیدیم تا ایستگاه اتوبوس دویدیم و سوار همون اتوبوسی شدیم که باهاش اومده بودیم.

روی صندلی که نشستیم و نفسمون که جا اومدم شروع کردیم به نظریه دادن. زهرا عقیده داشت که خانوم محترمی بوده و می‌خواسته ما رو نجات بده و برمون گردونه خونه. ولی برعکس من فکر می‌کردم که اصلاً هم خانوم محترمی نبوده و قصدش دزدیدن و احتمالا معتاد کردن ما بوده!

به هر حال چند لحظه بعد اون خانوم هم سوار همون اتوبوس شد و بعد از اینکه مطمئن شد ما اونجاییم روی صندلی جلو نشست و جلوی دانشگاه همراه ما از اتوبوس پیاده شد و وقتی که مطمئن شد ما از نگهبانی رد شدیم و رفتیم توی دانشگاه راهش رو کشید و رفت.

و این طوری بود که ماجراجویی ما نیمه کاره موند...

*‌    *‌    *

حالا قضیه مسافرت رفتن ما هم تقریباً توی همین مایه‌هاست. ساکمون رو بستیم و خداحافظی‌هامون رو هم کردیم ولی هنوزم مطمئن نیستیم کجا می‌خوایم بریم.

البته به احتمال ۵۰ درصد می‌ریم اصفهان. ولی خوب به احتمال ۵۰ درصد هم ممکنه از هر شهر دیگه‌ای سردربیاریم.

فقط خدا کنه این دفعه کسی از وسط راه برمون نگردونه.

*‌    *   *

امیدوارم هرجا هستین و هرکاری می‌کنین، شاد و آروم باشین.

مواظب خودتون باشین.

دلم براتون تنگ می‌شه.