ای کاش...

از تئاترشهر که اومدیم بیرون کلی هیجان زده بودیم و سرخوش. تو تموم راه راجع به فرح و ناهید و زری و اون یکی زری و زری سوم حرف زدیم. راجع به شیشه‌ای که بین ما و اونا بود. راجع به...

توی پمپ بنزین بود که فهمیدیم اون موقعی که ما با خیال راحت داشتیم کوکوی کبوتران حرم رو تماشا می‌کردیم، آقا دزده هم با خیال راحت داشته قفل صندوق عقب رو باز می‌کرده و اون موقعی که ما با لذت بازیگرها رو تشویق می‌کردیم، آقا دزده هم با لذت کیف متین رو از عقب ماشین برمی‌داشته...

خیلی کم پیش میاد متین بیشتر از ده تومن پول توی کیفش باشه ولی اون شب سیصد تومن پول توش بود.

خیلی کم پیش میاد مدارک ماشین و مدارک متین توی کیف متین باشه ولی اون شب همشون اونجا بودن.

خیلی کم پیش میاد نشونه‌ها بهمون دروغ بگن ولی اون شب من و متین کلی نشونه‌ی واضح رو ندیده گرفتیم.

و حالا ما موندیم و کلی ای کاش و البته مدارکی که برای همشون می‌شه المثنی گرفت...

و دعا برای اینکه هیچ وقت چیزایی رو که المثنی ندارن از دست ندیم.

و آرزوی این که توی اون روز و اون جایی که هیچ راه برگشتی نیست یه کوله بار ای کاش رو دوشمون سنگینی نکنه...