مستانه بانو!!!

می‌گما:

" پذیرایی از مجالس خود را به ما بسپارید....................مستانه بانو"

داداش متین زنگ زده و اصرار داره که بیاد خونه‌مون.

بهش می‌گیم: " آب آشپزخونه‌مون قطعه، امکان پذیرایی ازتون رو نداریم، سرکاریم، وقت نداریم شام درست کنیم و ... و بابا ما امروز مهمون نمی‌خوایم!"

انگار نه انگار!

اولش یک کمی با متین حرص و جوش می‌خوریم و بعد بی‌خیال می‌شیم. و فکر می کنیم که پنیر توی خونه داریم، نون هم سر راه می‌خریم و شام خوشمزه‌ای می‌شه و البته درس عبرتی برای عبرت گیرندگان...

اما دلمون برای بچه‌ها می‌سوزه. بچه‌هایی که بعد یه سال با کلی امید و آرزو میان خونه‌ی عموشون و احتمالاً کلی هم دلشون رو صابون زدن.

سر راه دوتا بسته "دلِ مرغ" می‌خرم و توی خونه تند تند پاکشون می‌کنم و می‌شورم و می‌ریزم توی ماهیتابه و سرخشون می‌کنم و بعد هم می‌ریزمشون توی پلوپز که گرم بمونن!

*      *       *

میوه و آجیل رو که می‌ذارم جلوی هادی، مامانش بهش سفارش می‌کنه زیاد نخور که بتونی شام بخوری!

با خودم فکر می کنم، لابد فکر می‌کنه توی پلوپز ته‌چین درست کردم! چون جاریم کلاً بد می‌دونه که غذای بدون برنج جلوی مهموناش بذاره و اون‌دفعه که فهمید من برای مهمونام کتلت درست کردم کلی من رو شماتت کرد.

موقع شام می‌شه. یک کمی خامه می‌ریزم رو "دل"ها و می‌کشمشون توی ظرف. هادی توی آشپزخونه است، یه دونه دل بهش می‌دم. خوشش میاد و می‌گه خیلی خوشمزه است. 

دور ظرف رو با فلفل دلمه‌ای تزئین می‌کنم و می‌برمش سر سفره! داداش متین و زن داداش متین اول یک کمی با تعجب به غذایی که جلوشونه نگاه می‌کنن و چون چاره‌ی دیگه‌ای ندارن یک کمی می‌کشن توی پیش دستی. هادی اما با خوشحالی بشقابش رو پر می‌کنه!

اما دو سه تا لقمه که می‌خورن، تازه می‌فهمن چه غذای خوشمزه‌ای براشون درست کردم! خلاصه تا تهش رو می‌خورن و کلی ازم تشکر می‌کنن که یه غذای متفاوت درست کردم و ...

و من با خوشحالی با خودم حساب کتاب می‌کنم که تا آخر سال چندتا مهمونی دیگه باید بدم!

---

پ.ن1: یه هفته شده؟ نشده؟ عیبی نداره!‌ من اون چیزایی رو که بهش نیاز داشتم، بازسازی کردم.