زانوی غم!

تصورکن پنجشنبه و جمعه پیش کلی مهمون داشته بوده باشی و تمام هفته رو هم به درس خوندن و کارکردن گذرونده باشی و همه امیدت به پنجشنبه، جمعه ات باشه که بتونی یه استراحتی کنی و یه تفریحی. صبح هم که بیدار شدی یه نقشه کوچولو برای عصرت کشیده باشی و کلی خوش خوشانت شده باشه، که یهو یه تلفن همه چیز رو خراب می کنه!

نمی تونی بهشون بگی نیان، چون تا حالا دو سه بار پیچوندیشون. 

پس چاره ای نیست جز اینکه زانوی غم رو بغل بگیری و قیافه آدمهای عزادار رو هم به خودت بگیری و به این فکر کنی که شام چی درست کنی...