مسافرکشی برای یک قهوه‌ی تلخ!

آخر ماه که می‌شه یعنی از حدود بیستم ماه به بعد دیگه پولی واسه خرج کردن توی دست و بالمون نمی‌مونه و دیگه نمی‌تونیم به خریدن چیزای متفرقه فکر کنیم. برای همین سرمون رو می‌ندازیم پایین و از یه راهی می‌گذریم که از جلوی هیچ مغازه و فروشگاهی رد نشیم و مستقیم میریم سرکار و میایم خونه.

ولی به هر حال و از هر راهی که بریم لاجرم از جلوی بقالی سرکوچه‌مون رد می‌شیم و از بیستم این ماه این عکسی رو که چسبونده به شیشه مغازه‌اش می‌بینیم و حس خرید کردنمون قلقلک می‌شه. 

امروز دیگه طاقتم تموم شد. به متین گفتم بیا سر راه مسافر ببریم و تا عصری پول این سه تا سی‌دی رو دربیاریم. متین هم قبول کرد و صبح سر راه سه نفر رو سوار کردیم و حدود نصف پول سی‌دی‌ها رو جور کردیم. خلاصه اگه عصری هم همین‌قدر درآمد داشته باشیم امشب می‌تونیم قهوه تلخ رو ببینیم. وگرنه میفته برای فردا!