تبعیض

تو حرفهای آدمها و توی وبلاگها خیلی شنیدم و دیدم که عروسها می‌گن خونواده‌ی شوهر ما واسه ما هیچ کاری نکرد، ولی واسه خواهر کوچیکه یا برادر کوچیکه همه کار کردن و سنگ تموم گذاشتن و ...

راستش وقتی اینها رو می‌خونم یک کمی عذاب وجدان می‌گیرم. آخه می‌دونین من همون عروس کوچیکه و متین همون برادر کوچیکه‌ایه که خوانواده‌ش براش سنگ تموم گذاشتن. البته نه اینکه واسه بقیه نکرده باشن ولی خوب این جوری که واسه ما می‌کنن نکردن.

من و متین وقتی ازدواج کردیم که متین فقط به اندازه پول پیش خونه پول داشت و من به اندازه پول یه ماشین. بقیه خرج و مخارج همش پای باباهامون بود. از اون به بعد هم بابای متین به هر بهانه‌ای شده یه جوری کمکمون می‌کنه. ماهانه یه مقداری از اجاره خونه‌مون رو می‌ده و کلی هم برای خرید خونه کمکمون کرد اونم در حالیکه پسرای بزرگترش هنوز هیچ‌کدوم خونه ندارن. (البته بابای من هم کم نذاشته)

یا حتی کلی از موادغذایی مصرفی‌مون رو تامین می‌کنن. از انواع سبزی گرفته تا آبلیمو و آبغوره و روغن و حبوبات و گوشت و ...

خوب مسلما دلیل اصلی این کارها علاقه زیاد مامان و بابای متین به این پسر کوچیکه‌ی ته‌تغاریه ولی این کار واقعا درست نیست و این همه تفاوت قایل شدن به مرور زمان کدورت ایجاد می‌کنه.

خلاصه من می‌خوام اینجا رسما و از طرف همه‌ی عروس‌های کوچیک از شما عروس‌های بزرگ معذرت‌خواهی کنم شاید یک کمی از عذاب وجدانم کم شه و امروز این قرمه‌سبزی که سبزی و گوشت و لوبیاش رو مامان متین بهمون داده از گلوم پایین بره!