گدای کور

پدربزرگم تعریف می‌کرد که قدیما یه گدا توی محله‌شون بوده که برای اینکه جلب ترحم کنه و پول بیشتری جمع کنه یه عینک دودی می‌زده به چشمش و یه عصا می‌گرفته دستش و تلوتلوخوران توی محله راه می‌رفته و ادای آدم‌های کور رو درمی‌آورده.

سالها بعد یه روز پدربزرگ برمی‌گرده به اون محله و می‌بینه این مرد هنوز هم داره گدایی می‌کنه. با این تفاوت که حالا یه گوشه‌ای نشسته و عصاش رو هم گذاشته کنارش ولی عینک به چشم نداره.

فکر می‌کنین چرا؟

چون مرد گدا واقعا کور شده بود...

باید حواسمون رو جمع کنیم که توی زندگی ادای چی رو درمیاریم و نقش کی رو بازی می‌کنیم. ادای آدمهای کور رو، یا ادای آدمهای بینا رو؟ ادای آدمهای بدشانس رو، یا ادای آدمهای خوش‌شانس رو؟ ادای آدمهای بدبخت رو، یا ادای آدمهای خوش‌بخت رو؟؟؟