خباثت

خیلی وقت بود که در برابر وسوسه‌ی خرید یه گوشی جدید مقاومت می‌کردم. گوشیم با اینکه خیلی قدیمی و رنگ‌و رو رفته شده بود اما وظایف اصلیش رو به خوبی انجام می‌داد و صبح به صبح هم به موقع بیدارمون می‌کرد و مگه آدم دیگه چه توقعی باید از یه گوشی داشته باشه؟؟

تا اینکه جمعه گوشی متین خراب شد. منم دیدم اگه الان دست دست کنم، این یه ذره پولی که داریم رو متین می‌ره و باهاش گوشی میخره. اونم در حالی که توی این مدتی که من گوشیم رو دارم، دوتا گوشی عوض کرده!

چاره‌ای نبود!!! سریع یه سرچ توی اینترنت کردم و یه گوشی نسبتا خوب پیدا کردم و در کمال حسادت و خباثت به سرعت خودم رو به علاالدین رسوندم و خریدمش!

متین هم که محو سرعت‌عملم شده بود، خیلی مظلومانه سیم‌کارتش رو انداخت روی یه گوشی خیلی قدیمی و بعد هم رفت سراغ جعبه آچارش. تا اعماق گوشیش رو باز کرد و حسابی باهاش ور رفت و تمیزش کرد. وقتی روشنش کرد و دید درست شده اونقدر خوشحال شد که انگار اورست رو فتح کرده.

بعد هم هی به من می‌گفت: "ببین من چه شوهر خوبی‌ام! بیخودی خرج نمی‌ذارم روی دست زن و بچه‌ام!"

البته مشخص بود منظورش چی و کیه!

اما مهم اینه که عدو (گوشی متین)  شده سبب خیر و من الان یه گوشی نو و دوست‌داشتنی دارم!