سرنوشت

روز خوبی بود دیروز. یه روز بهاری خوشگل که بارون صبح همه چیز رو حسابی شفاف کرده بود و همراه شد با دیدن یه تینای خیلی خیلی عزیز که حضورش و حرف زدن باهاش دلم رو هم صاف و شفاف کرد.

اون وقتها یه درصد هم احتمال نمی‌دادم اون دختری که یه روزی به صورت کاملا تصادفی توی درکه دیدم و تنها کلمه‌ای که بینمون رد و بدل شد یه سلام خشک و خالی بود، یه روزی بشه تنها کسی که می‌تونم از ته‌مونده های دلم براش حرف بزنم.

سرنوشته و بازیهای عجیب و غریبش و آدمهایی که با اینکه فکر می‌کنند همه کاره‌اند، ولی معمولا فقط بازیگر نقشهایی‌اند که سرنوشت براشون نوشته...

عکس: علی آباد کتول - مسیر آبشارهای شیرآباد