از حال بد به حال خوب!

صبح یکی از دوستان دبیرستانم اومده بود خونه مون. وسط صحبتها حرف بعضی از معلمهامون شد و ...

دلم براشون تنگ شد یهو. بعد از اینکه دوستم رفت و علی هم خوابید (دو روزه خیلی خوابالو شده!) رفتم سر فیــس بــوک. گشتم و گشتم و خیلی از معلمهامون رو پیدا کردم.

ولی راستش الان خیلی پشیمونم. گرد پیری بدجوری نشسته روی صورتهاشون. حس خوبی ندارم الان. انگار دلم نمی خواست این جوری ببینمشون. یعنی راستش شاید دیدن صورتهای چروک خورده و موهای جوگندمیشون بیشتر بهم نشون داد که خودمون چقدر بزرگ شدیم و چقدر از اون روزها فاصله گرفتیم.

شاید ترس از گذشتن سریع زمان حالم رو بد کرده. نمی دونم...

---

پ.ن1: چه پستی شد، اولین پست سال! مهم نیست. هیچ ربطی هم نداره که وقتی اولی که نه ولی دومین پست سال این شکلی باشه تا آخر سال خوب نباشه.

اتفاقا مطمئنم که امسال سال خیلی خوبیه. سال خوبی که آروم و دلنشین شروع شده. سالی که یه اتفاق خیلی قشنگ پریروز آسمون زندگیم رو پر از رنگهای شاد کرد.

پ.ن2: من خوبم و عاشقتر از همیشه...

پ.ن3: سال نو مبارکتون باشه و پر از حسهای خوب...