مهرآباد

حالا که ساعت از دوازده گذشته و یه روز تر و تازه شروع شده، حالا که متین و علی خوابیدن و صدای نفسهاشون آرامش خونه رو هزار برابر کرده، حالا که چراغها خاموشه و مرغ عشقها و فنچها بی‌سروصدا خوابیدن، می‌تونم یه ظرف گیلاس بردارم و بیارم اینجا بنشینم و هرچی دلم می‌خواد توی وبلاگها بچرخم و حتی وبلاگ هم بنویسم!

از وقتی دیگه سینما نمی‌تونم برم (یعنی راستش دلم نمیاد علی رو بذارم و برم دنبال خوش‌گذرونیم وگرنه شدنش که می‌شه (البته در مورد "گذشته" حاضرم این کار رو بکنم!)) معمولا توی هفته فیلمهای خوبی رو که میاد می‌گیرم تا جمعه‌ها با هم ببینیم.

- " زندگی خصوصی خانوم و آقای میم" رو دوست نداشتم زیاد. مخصوصا بازی حاتمی‌کیا رو!

- " من همسرش هستم" رو دوست داشتم. موضوعش جالب بود به نظرم.

- در مورد "پذیرایی ساده" نظر خاصی ندارم! یعنی راستش بدم نیومد ازش ولی اون جوری هم نبود که خیلی خوشم بیاد. ولی خلاقانه بود به نظرم.

- امشب هم داشتیم "من و زیبا" رو می دیدیم که متین خوابش برد. ولی طبیعتا وقتی پرویز پرستویی توی یه فیلم باشه و کنارش شهاب حسینی هم باشه، بسه برای اینکه فیلم خوب باشه. 

حالا که حرف فیلم شد، باید اعتراف کنم به دیدن سریال "مهرآباد" معتاد شدم! شبکه پنج که می‌ذاشت نمی‌دیدمش. ولی الان شبکه‌های جام جام دارن پخشش می‌کنن و من حداقل روزی دوبار و گاهی هم سه بار از سه تا شبکه جام جم می‌بینمش. تازه به ترتیب هم نمی‌بینم. یعنی اول قسمت بعدش رو توی اون کانال پخش می‌کنه. بعد قسمت قبلش رو توی اون یکی و ...

قصه اش برام مهم نیست خیلی. حس آدمهاش رو دوست دارم. بازیهاشون رو دوست دارم. تارا و کیا و رضوان رو دوست دارم! حتی نعیم رو هم!