یه سر رفته بودم توی لینکدونی وبلاگم. لینکهای سه چهار سال پیش. بیشترشون وبلاگهاشون رو حذف کردن و رفتن. یا همون جوری در حال خاک خوردن رهاشون کردن.
دلم تنگ شد برای ساره، برای همدل، برای نیاز، برای فینگیل بانو، مونی، برای هانیه، خانمه، بهار، دختربابایی، معلمی از بهشت و خیلیهای دیگه...
ولی این وسط چشمم خورد به یه وبلاگ که گمش کرده بودم ولی هنوز هست و چقدر دوست دارم نوشته هاش رو و سبک نوشتنش رو (+).
من فقط مونی رو می شناسم....بعد از بارداریش دیگه ننوشت...حییییییییییف
قربونت برم مستانه جونم
خیلی عامل ها باعث می شه آدم از وبلاگش که بهش شدیدا خو گرفته دل بکنه.هیچ وبلاگی هم دیگه اون وبلاگ قدیمیه نمی شه.
چقدر دلم برای خانومه تنگ شده
مستانه جان من که هستم صحیح و سالم
همیشه میخونمت
اما از بس سرم شلوغه فرصت کامنت گذاشتن هم ندارم.
ممنونم که به یادم بودی