سالن عروسی

چند روزه یه اضطراب و دلشوره‌ی عجیب بدجوری افتاده به جونم. هرچی هم فکر می‌کنم دلیلش رو نمی‌فههم. یه خورده فکر می‌کنم شاید دلیلش اینه که اینجا دارم همه‌ی رازهای زندگیمون رو افشا می‌کنم. ترس از اینکه یه آشنا اینجا رو پیدا کنه و بخونه.

البته نگران نباشین. چون مطمئنن قصه رو تمومش می‌کنم. خودم بیشتر از هرکس دیگه‌ای مشتاق نوشتنش هستم. احساس می‌کنم این طوری دارم گذشته‌ام رو تصفیه می‌کنم و به حسابای خودم رسیدگی می‌کنم. مگه نشنیدین می‌گن حاسبوا قبل ان تحاسبوا.

دیشب بالاخره رفتیم و تاریخ عروسی‌مون رو مشخص کردیم و سالن رزرو کردیم. از اول فروردین تا دهم شهریور که ماه رمضون شروع می‌شه همه‌ی تعطیلات و چهارشنبه،‌ پنجشنبه و جمعه‌ها پر شده بود. من نمی‌دونم مردم چرا انقدر ازدواج می‌کنن؟

شنبه ۲۲ تیر رو انتخاب کردیم. شب تولد امام جواد. من همیشه یه جور حس خاص نسبت به امام جواد داشتم. یه جواریی بیشتر از بقیه باهاش حال می‌کردم. خلاصه از این بابت خیلی خوشحالم. فقط یه خورده سر نوع پذیرایی با بابای متین اختلاف‌نظر داریم و نمی‌دونیم می‌تونیم این اختلاف رو حل کنیم یا نه. آخه بابای متین خیلی آدم غُد و لجبازیه.

توی مسابقه‌ی شرکت اول شدم و امروز مرحله‌ی بعدی مسابقه در سطح استانی بین بچه‌های شرکت ما و شعبه‌های دیگه‌ی شرکت مثل اصفهان و شیراز برگزار شد. توی این مرحله هم من و یکی دیگه از بچه‌ها مشترکاً اول شدیم که و قرار شده دوباره بین ما دو تا مسابقه برگزار کنن.

قسمت بعدی قصه رو روی کاغذ نوشته بودم و دیشب گذاشتمش زیر تشکم. ولی صبح یادم رفت همراهم بیارمش. اگه قسمت بود و مامان خانومی تا عصر به محموله دسترسی پیدا نکرده بود، شب تایپش می‌کنم و می‌ذارم.

اضافه شده در ساعت ۱:۵۱: من قهرمان شدم . دارم می‌رم جایزه‌ام رو بگیرم. حالا مونده تا شماها مستانه رو بشناسین .