همسفر بزن به جاده...

صبح همین‌جور که سلانه سلانه وارد شرکت می‌شم، کلی توی ذهنم با خودم کلنجار می‌رم که بفهمم الان چه فصلیه.

نه اینکه ندونم تابستونه. گرمای هوا و خلوتی این روزای شرکت نمی‌ذاره فراموش کنم که این روزها تابستونه.ولی نمی‌فهمم اگه تابستونه چرا خبری از بچه فینگیلیهایی که هر سال تابستون شرکت رو می ‌ذاشتن روی سرشون و توی شرکت کلاسهای تابستونی و اردو و ... داشتن نیست.

نمی‌دونم شاید هم خبری بوده و من انقدر حواسم پرت بوده که ندیدمشون.

به هر حال تابستون امسال هم با همه‌ی سختیها و قشنگیهاش داره تموم می‌شه. تابستونی که توش گاهی از خستگی و گرما و گاهی از لذت داشتن متین و زندگی باهاش تا مرز جنون پیش رفتم.

خیلی دلم می‌خواد توی این هفته‌ی آخر یه مسافرت کوچولو برم اما چون می‌دونم امکانش و احتمالش خیلی کمه سعی می‌کنم زیاد رویاپردازی نکنم.

اگه قرار باشه جایی بریم دوست دارم برم همدان. تپه‌های عباس آباد و گنجنامه و غار علیصدر رو خیلی دوست دارم...

دیشب تا نزدیکیهای صبح متین و دوستش داشتن روی پشت بوم کار می‌کردن. منم هی به بهانه‌ی اینکه بهشون سربزنم و البته بیشتر به خاطر ارضای حس کنجکاویم می‌رفتم پیششون و الان کلی اطلاعات راجع به نصب و تنظیم ماهواره دارم. کلا من عاشق اینم که از تکنولوژیهای جدید سر دربیارم.

اردبیل رو هم دوست دارم ببینم. مخصوصا که فکر می‌کنم الان فصل خیلی مناسبی باشه...

چند روز پیش داشتم توی یکی از این forumها دنبال اطلاعات می‌گشتم. برای دیدن یکی از لینکهاش مجبور شدم برم و ایمیلم رو وارد کنم و عضوش بشم. فرداش رفتم دیدم ایمیل زده که شما پونصدمین نفری هستی که عضو شدی و ما به همین خاطر می‌خوایم یه توستر مولینکس بهت بدیم. با اینکه ممکنه هیچ‌وقت استفاده‌ای از توستر نکنم ولی خیلی برام جالب و غیرمنتظره بود.

الانم بی‌صبرانه منتظرم که هدیه‌ام به دستم برسه.

می گن ابیانه هم جای قشنگیه...

متین و دوستش هنوز توی خونه خوابن. من زود فرار کردم اومدم سرکار که مجبور نشم صبحونه آماده کنم و رختخوابها رو جمع کنم. برم یه زنگ بزنم متین رو بیدارش کنم، ببینم قبول می‌کنه آخر این هفته بریم مسافرت یا نه؟

کوله بارمون و پر کن که حالا وقت عبوره

همسفر بزن به جاده، راهمون سخته و دوره...