این روزهای خوب...

دارم دوربرگردون توی اتوبان رو دور می‌زنم که یهو متین که تا حالا آروم نشسته بود و داشت سلام‌آخر رو گوش می‌داد، سرم داد می‌زنه که از کنار دور بزن. سریع فرمون رو می‌پیچونم. یه نیسان داره با سرعت میاد طرفم. گاز می‌دم و فرار می‌کنم.

دست و پام می‌لرزه. اضطراب گرفتم. هیچ‌وقت رانندگی کردن رو دوست نداشتم اما همیشه به چشم یه نیاز و یه ضرورت بهش نگاه کردم. گواهینامه‌ام رو که گرفتم چند بار با ماشین بابا این طرف و اون طرف رفتم، اما چون احساس کردم خیال بابا راحت نیست، ادامه ندادم و صبر کردم تا خودم ماشین بگیرم.

خیلی چیزا یادم رفته. کلا تسلطم رو از دست دادم. ولی دارم آروم آروم تمرین می‌کنم. ماشین رو جلوی شرکت پارک می‌کنم و میام تو.

متین کامپیوترش رو روشن کرده و ربنای شجریان رو گذاشته. چقدر دلم برای ماه رمضون و لحظه‌های قشنگ افطار تنگ شده. یه ماه رمضون متفاوت. متفاوت از این جهت که امسال دیگه مامان خانومی نیست که سحرها بیدار شه و سحری رو گرم کنه و از خواب بیدارم کنه.  متفاوت از این جهت که هر شب افطار متین کنارمه و برای بودن با متین لازم نیست کلی دردسر بکشم.

اس‌ام‌اس می‌زنم به هانیه. هانیه دوست صمیمی دوره‌ی دانشگاهمه. آخرین خبری که ازش دارم اینه که هفته‌ی پیش بله‌برونش بوده. جواب می‌ده که توی کارشون گره افتاده. سر مهریه اختلاف افتاده و نه خونواده‌ی پسره کوتاه میان و نه مامان بابای هانیه.

یاد گره‌های خودمون میفتم. گره‌هایی که با هر رفت و آمدی کور و کورتر می‌شد. اما راستش رو بخواین حالا که فکر می‌کنم می‌بینم بعضی وقتها حق با مامان خانومی بود و کوتاه نیومدنش به نفعمون بود. مثلا سر قضیه خونه.  اگه مامان خانومی کوتاه میومد باید می‌رفتیم طبقه پایین خونه‌ی بابای متین زندگی می‌کردیم. ولی حالا هم من و هم متین خیلی خوشحالیم که این اتفاق نیفتاده. چون زندگی مستقل خیلی خیلی شیرینتره. اون طوری به هر حال مجبور بودیم یه سری از آزادیهامون رو محدود کنیم و باز هم ممکن بود نزدیکی بیش از حد اختلاف ایجاد کنه.

یکی از همکارای شرکت از متین راجع به خواهر من پرسیده. ما هم نامردی نکردیم و انقدر از مریم تعریف کردیم که حامد ندیده عاشق مریم شده. قضیه رو به مریم و مامان خانومی هم گفتم. ظاهرا بدشون نیومده. راستش فکر می‌کنم سر ازدواج مریم خیلی از مشکلاتی که من و متین باهاش مواجه شدیم، وجود نداشته باشه. چون تحمل خیلی از مسائل وقتی بار اول باهاش مواجه می‌شی سخت‌تره تا دفعات بعد. خلاصه هر بار که حامد میاد و از متین چیزی راجع به مریم می‌پرسه، من هم کلی ذوق می‌کنم و هم کلی دلشوره می‌گیرم. فقط همش دعا می‌کنم هرچی خیره همون پیش بیاد.