آشناپنداری!

چند وقتیه دچار یه مشکل جدی شدم! می‌گم جدی یعنی اینکه اصلا حق ندارین بهم بخندین !

مثلاْ می‌رم سوار اتوبوس می‌شم. اتوبوس شلوغه! یه گوشه‌ای رو پیدا می‌کنم و وایمیسم! یه خانمی رو‌به‌روم نشسته و یه دختر هم سن و سالم هم چند دقیقه بعد میاد کنارم وایمیسه. بدون توجه بهشون نگاه می‌کنم و بعد از پنجره بیرون رو نگاه می‌کنم. اتوبوس میفته توی دست‌انداز و یه تکون می‌خوره و نگاه من از پنجره برمی‌گرده روی آدمهای توی اتوبوس. چند دقیقه زل می‌زنم به خانمی که رو‌به‌روم نشسته و یهو حس می‌کنم چقدر این چهره برام آشناست. اما هرچی فکر می‌کنم هیچ نشونه‌ای از اینکه قبلاً این خانم رو جایی دیدم پیدا نمی کنم. برای اینکه دیگه بهش فکر نکنم برمی‌گردم و به دختر کناریم نگاه می‌کنم. اما دو سه دقیقه که می‌گذره یهو می‌بینم این دختره هم خیلی آشناست. هرچی فکر می‌کنم توی دانشگاه دیدمش یا توی مدرسه، توی کلاس زبان یا ... به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسم و تا موقعی که به مقصد برسم، ذهنم درگیر این دوتا آدمه.

یا مثلاً می‌رم توی یه رستوران می‌شینم و گارسون مِنو رو میاره. دفعه اول که میاد حس خاصی ندارم. دفعه دوم که میاد سفارش رو بگیره یه ذره فکر می‌کنم چقدر نگاهش آشناست. دفعه سوم که غذا رو میاره مطمئن می‌شم قبلاً یه جایی دیدمش و تمام مدت که دارم غذام رو می‌خورم با ذهنم کلنجار می‌رم که این آدم قبلاً کجا بوده و این جوری هیچ چی از غذا خوردنم نمی‌فهمم.

یا مثلاً میثم با خواهر و برادراش میان خواستگاری. اولش که سلام و احوالپرسی می‌کنن همه‌چی عادیه. می‌رم توی آشپزخونه میوه رو می‌ذارم توی پیش‌دستی و میارم. اما همین که پیش‌دستی  رو می‌ذارم جلوی خواهرش، نگاهم توی نگاهش قفل می‌شه و همون حس و یه درگیری ذهنی برای پیدا کردن این آدم لابه‌لای خاطراتم، باعث می‌شه تا آخر خواستگاری هیچ‌چی از حرفها و قرارمدارایی که رد و بدل می‌شه، نفهمم.

یا حتی این عکسه که چند تا پست پیش گذاشتمش زیر یکی از نوشته‌هام. اولش که داشتم می‌ذاشتمش فقط به نظرم قشنگ میومد. اما از دفعه دوم که وبلاگم رو باز کردم و اومد جلوی چشمم، حس اینکه این عکس خیلی شبیه یه نفره که نمی‌دونم کیه، همش فکرم رو مشغول می‌کرد و اونقدر که دلم نمی‌خواست حتی صفحه‌ی وبلاگم رو جلوم باز کنم.

می‌دونم یک کمی خنده داره! می‌دونم احتمالاً وقتی یه تصویری رو برای اولین‌بار می‌بینم یه جوری توی ذهنم نقش می‌بنده که انگار مدتهاست اونجا بوده و همین باعث می‌شه من دچار آشناپنداری بشم. ولی باور کنین این قضیه گاهی واقعا آزاردهنده می‌شه.

---

پ.ن: حتما به باغچه کوچیکمون سر بزنین و اگر دوست دارین توی کاشتن گل دوم باهام شریک بشین .

بی صبرانه منتظرتونم...

برای معرفی باغچه کوچیکمون به دوستانتون از کد زیر استفاده کنین:

<p align="center">
<a href="http://baadbadak.eclick.ir" target="_blank">
<img border="0" src="http://baadbaadak.persiangig.ir/logo.bmp" />
</a></p>