کرسی!

خونه‌مون بر اثر سرما منقبض شده و از یه خونه‌ی شصت هفتاد متری تبدیل شده به یه فضای سی متری که هم پذیرایه، هم هال، هم اتاق کامپیوتر و هم اتاق خواب. گاه‌گاهی هم یه کافه اون گوشه‌اش قد علم می‌کنه!

تازه دارم سعی می‌کنم متین رو راضی کنم تا کرسی مامان اینا رو از توی انباریشون بیاریم و بذاریم این وسط. بسکه من با این کرسیه خاطره‌های شیرین دارم، مطمئنم با اومدنش زندگیمون خیلی گرمتر می‌شه.

آره، باید اعتراف کنم که مدتهاست زندگیمون سرد شده. درست از همون روزی که اولین بارون پاییزی شروع کرد به باریدن و هوا یه نمه سرد شد. از همون روزی که در اتاق خواب رو قفل کردیم و همه درزهاش رو هم بستیم که سرما از لای درزها نیاد تو. ولی بازم سرما از لای پنجره‌ها و زیر درها خودش رو رسوند به زندگیمون. حتی شومینه هم نمی‌تونه زندگیمون رو گرم کنه! این کار فقط از اون کرسی برمیاد و بس.