مادرشوهر!

چند روز پیش یه آرایشگاه نزدیک خونه‌مون باز شد و از اونجایی که آرایشگرا معمولاً اوایل کار قیمتهاشون مناسب‌تره و از اونجایی که یارانه‌ها قراره حذف بشه، فرصت رو غنیمت شمردم تا یه آب و جارویی بکنم.

در آرایشگاه رو که باز کردم دیدم خانمه غمگین نشسته روی صندلی و یه آهنگ غمگین گذاشته و باهاش زمزمه می‌کنه. تو دلم گفتم لابد از صبح تا حالا براش مشتری نیومده، اصلا یارانه‌ها رو بی خیال، حالا که الف.نون رفته مجلس و طرحش رو پس گرفته، برای اینکه خوشحالش کنم هرچی گفت دو تومن هم می‌ذارم روش و بهش می‌دم.

خلاصه نشستم روی صندلی و اونم صدای نوار رو کم کرد و دست به کار شد. هنوز دستش به قیچی نرفته بود که سر درد دلش باز شد. اونم چه درد دلی! مادرشوهر!!!

گفت و گفت و گفت و منم فقط گوش دادم. حتی به خودم زحمت ندادم سرم رو تکون بدم!

یهو اومد جلوم وایساد و قیچی رو کرد لای چتریهام و گفت تو چی مادرشوهرت خوبه؟  مات و مبهوت نگاهش کردم. چی باید می‌گفتم؟ می‌گفتم آره، مادرشوهر من ماهه؟ می‌گفتم من جز خوبی چیزی ازش ندیدم؟

نه نمی‌تونستم. گناه داشت. فکر کردم بهتره اون دوتومن رو بذارم توی جیبم و به جاش یک کمی باهاش همدردی کنم.

" خوب؟؟؟ ای بابا! مگه مادرشوهر خوبم پیدا می‌شه؟ چی براتون بگم؟ از کجا بگم که دلم خونه! هفته‌‌ای یه بار میاد خونه‌مون و توی همه چی سرک می‌کشه و از همه‌چی ایراد می‌گیره! و ..."

انقدر گفتم که اشکش در اومد و تازه فهمید مادرشوهرش خیلی هم خوبه.

موهام رو که سشوار کشید، ناراحت به قیافه‌ام نگاه کرد و گفت کاش زودتر بهم گفته بودی موهات رو انقدر کوتاه نمی‌کردم! می‌ترسم به موهات هم ایراد بگیره.

وقتی از آرایشگاه اومدم بیرون هزارتومن هم از اون چیزی که گفته بود کمتر بهش داده بودم ولی به جاش یه لبخند کمرنگ روی لبش نشسته بود.