پرت و پلا!

راستش امروز تنها فکری که توی سرم وول می خوره فکر SQL 2005. اصلا یه لحظه قیافه‌اش از جلوی چشمم نمی‌ره کنار.

البته قیافه‌ی یه نفر دیگه هم از جلوی چشمم نمی‌ره کنار. آدم ترسناکی بود. گلاب به روتون، روم به دیوار فکر کنم از اینایی بود که بدون این که لباس خاصی بپوشن، باطـ ـوم می‌گیرن دستشون. شایدم دارم گناهاش رو می‌شورم. ولی آخه روی اپن آشپزخونه‌اش چندتا تلویزیون گذاشته بود و با هرکدوم یه ور کوچه رو دید می‌زد. می گفت شرکت دوربینهای مدار بسته داره ولی راست و دروغش با خودش. متین می‌گفت اسلحه هم داره ولی اینم راست و دروغش با خودش. یک کمی هم این ور و اون ور رو گشتم ولی خدائیش باطـ ـومش رو پیدا نکردم.

از طرف بنگاه رفته بودیم خونه‌اش رو ببینیم. اصلا یکی از تفریحهای مورد علاقه من اینه که بریم خونه ببینیم. بسکه تنوع آدمها و سبک زندگیهاشون و حتی چیدمان خونه‌هاشون زیاده.

همیشه دیدن آدمهای متنوع حس خوبی بهم می‌ده. اصلا یکی از نسخه‌هایی که توی روزای سخت زندگی برای خودم می‌پیچم اینه که یه عینک آفتابی بزنم به چشمام و برم بازار تهران. یا اگه نشد بازار قدیمی تجریش و بعد لابه‌لای آدمها قدم بزنم و بدون اینکه خودشون بفهمن زل بزنم به چشمهاشون و رد نگاهشون رو دنبال کنم.

البته امروزه از مترو هم می‌شه به عنوان وسیله درمانی استفاده کرد. اما بازار به این دلیل که بازار هم هست و محل خرید هم محسوب می‌شه، خواص درمانی بیشتری داره و درمان رو دو سه برابر سریعتر می‌کنه.

دیگه کم کم باید دست SQL رو بگیرم و برم ماموریت. مواظب خودتون باشین. دلم براتون تنگ می‌شه و دوستون دارم