شلمانیسم

چند روز پیش با همکارا حرف سریال آشپزباشی شد و من اعتراف کردم که با اینکه خیلی دلم می‌خواد ببینمش ولی تا حالا نتونستم بیشتر از ده دقیقه‌اش رو ببینم. چرا؟ خوب معلومه دیگه چون اون موقع خوابم.

و البته همکارا کلی مسخره‌ام کردن و بهم خندیدن.

تا اینکه چهارشنبه شد و من و متین بعد یه روز طولانی رسیدیم خونه. دیگه تا من از اوضاع شرکت تعریف کنم و متین از اوضاع کارش حرف بزنه و یه چیزی بخوریم و یه کمی کانالای تلویزیون رو بالا و پایین کنیم، شب شد.

رختخواب‌ها رو کنار شومینه انداختم و چراغها رو خاموش کردم و موبایلم رو کوک کردم که واسه نماز صبح بیدار شیم. موبایلم اعلام کرد که 10 ساعت دیگه زنگ می‌زنه و من خوشحال  از این ضیافت، موضوع رو به اطلاع متین رسوندم.

چند دقیقه بعد یهو دیدم متین داره بلند بلند می‌خنده و می‌گه از اون موقع دارم حساب می‌کنم که ساعت چنده! الان دوزاریم افتاد که هنوز هشت هم نشده!

ولی دیگه کاریش نمی‌شد کرد و رختخوابها پهن بود و منم مست خواب.

یه مدت خوابیده بودیم که دیدم متین زیر لب داره غر می‌زنه و می‌گه: " عجب آدمایی پیدا می‌شن. نصفه شبی زنگ زده می‌گه من رو واسه کنکور ثبت‌نام کن." 

یواشکی ساعت رو نگاه کردم. هنوز نه نشده بود!

یادش به خیر اوایل زندگی من و متین بدجوری با هم اختلاف داشتیم. خوشبختانه تونستیم این اختلاف رو هم حل کنیم.