روزی که دیروز باشه

دیروز بعد از اینکه توی خونه کارام تموم شد، یه سر رفتم شرکت که هم فیلم و سریالهای همکارا رو بدم و هم دور هم ناهار بخوریم و هم یه سروگوشی آب بدم.

یه بسته کادو شده روی میزم بود. اولش فکر کردم حتما رئیسمون اینجا رو خونده و می‌خواد از روش رئیس متین استفاده کنه!

ولی بعد از کلی پرس و جو فهمیدم که نه! از این خبرا نیست. 6 تا ماگ بود که یکی از همکارا برام آورده بود. گفته بود چون اون‌دفعه که اومدم خونه‌شون براش کادو نیاورده بودم خواستم جبران کنم! به هر حال دستش درد نکنه...

بعد یکی دیگه از همکارا اومد پیشم. از طرف رئیسمون پیغام آورده بود. این دفعه آقای رئیس نه از در تهدید که از در وعده و وعید وارد شده بود.

گفته بود به مستانه بگین من می‌ذارم راحت اینجا درسش رو بخونه و کاری بهش ندارم و حقوقش رو هم کامل می‌دم و بهش دانشجو می‌دم که پروژه‌هاش رو انجام بدن و ...

خداییش به نظر شما می‌شه به یه همچین آدمی اعتماد کرد؟ آدمی که می‌خواد از دانشجوها سو استفاده کنه. از کجا معلوم که از ما سواستفاده نکنه...

منتظر شدم متین بیاد تا باهم بریم سینما. با دوتا از دوستای دبیرستانم و همسرهاشون.

بلیط ساعت نه و نیم بود و با وجود خستگی و ریتم خیلی کند هرشب تنهایی تا آخرش مقاومت کردیم و از سینما که اومدیم بیرون هوای خنک و بهاری شب خواب رو از سرمون پروند.

و همین هوا باعث شد که نصف شبی سر از فرحزاد دربیاریم و از دیدن و خوردن اون همه چیزای قرمز و ترش کلی سرحال بیایم.

---

پ.ن1: یه چیزای دیگه‌ای هم می‌خواستم راجع به خط هفت تا مونده به آخر(!) بگم که چون طولانی می‌شه می‌ذارمش واسه فردا!

پ.ن2:خیلی خوشحالم که متین با همسر دوستام حسابی گرم گرفته. حتی خودشون یعنی مردها باهم قرار گذاشتن توی عید یکی دو شب بریم طالقون باغ یکی از بچه‌ها. که خوب این تصمیم واقعا عالیه چون ما بعد سالها که شب روزمون رو با هم می‌گذروندیم، دوباره می تونیم ساعتها کنار هم باشیم.

پ.ن3: خیلی خوشحالم که دوستام هنوز همون بچه‌های هشت-نه سال پیشن. همه‌شون الان واسه خودشون کسی هستن و بروبیایی دارن ولی تو جمعهای دوستانه‌مون همه همونایی هستن که بودن.

پ.ن4: تازه خیلی هم خوشحالم که اینجا و دوستای خوبی مث شما رو دارم.