مهمونی یواشکی

متین یه برادر داره به اسم امین که با خانومش -فاطمه- و پسرش -یاسین- طبقه پایین خونه‌ی باباش زندگی می‌کنن. امین یه اخلاقهایی داره که زیاد با باباش جور درنمی‌آد و زیاد با هم دعواشون می شه.

آخرین بار توی عید باهم دعواشون شده و از اون موقع تا حالا باهم قهرن!

تا اینجاش خوب یه مسئله‌ی تکراریه که هر چندوقت یک بار تکرار می‌شه. اما این‌دفعه بدیش اینه که هم خیلی طولانی شده هم بقیه‌ی خواهرها و برادرهای متین هم به خاطر احترام به باباشون، رابطه‌شون رو با امین قطع کردن و نه عیددیدنی رفتن خونه‌شون و نه حتی وقتی یکیشون مهمونی داد و همه رو دعوت کرد، به امین چیزی گفت.

البته به نظر نمیاد این مسئله برای امین زیاد مهم باشه، اما راستش وقتی خودم رو می‌ذارم جای فاطمه خیلی حس بدی پیدا می‌کنم. اینکه شوهرم با باباش دعواش شده یه طرف، اینکه بقیه هم بی هیچ گناهی رابطه‌شون رو با من قطع کزدن یه طرف دیگه. 

نمی‌دونم کار درستیه یا نه، ولی دلم می‌خواد متین راضی شه و تا باباش اینا نیستن و از مسافرت برنگشتن، امین و فاطمه رو دعوت کنیم خونه‌مون، حتی شده یواشکی.

دلم نمی‌خواد یه روزی وقتی فاطمه برمی‌گرده و به این روزا نگاه می کنه، حس کنه چقدر تنها و بی‌کس بوده.