امروز

دیروز خیلی با متین حرف زدیم. باید تکلیفم رو با خودم روشن می‌کردم و متین تنها کسی بود که می‌تونست بهم کمک کنه. من می‌گفتم که حتما باید کار داشته باشم و سرکار برم و دیگه تحمل این وضعیت رو ندارم و متین می‌گفت یاد اون موقع بیفت که خسته و داغون از سرکار میومدی و می‌گفتی نه وقت دارم به خودم برسم و نه زندگیم.

من می‌گفتم دلم می‌خواد دستم تو جیب خودم باشه و روم نمی‌شه از تو پول بگیرم و متین می‌گفت این حرف خیلی زشته و من شوهرتم و وظیفمه بهت پول بدم.

متین می‌گفت به کار به عنوان یه تفنن نگاه کن. نه یه وظیفه. اون وقت دیگه کار نکردن اذیتت نمی‌کنه. اون وقت دیگه یه ماه توی خونه موندن می‌تونه برات لذت بخش باشه. می‌گفت تو اول باید درست رو بخونی و بعد هم کار خونه به اندازه کافی هست. هر وقت هم که پروژه‌ها شروع شد دوباره بیا سرکار.

راست می‌گفت. حق داره. اگه از اول این جوری نگاه می‌کردم از این یه ماه بیشتر لذت می‌بردم و مدام به این فکر نمی‌کردم که اگه بیکار بشم چی می‌شه. حالا مگه واقعا چی می‌شه؟

خلاصه تصمیم گرفتم از امروزم استفاده کنم و لذت ببرم و نگران فردا و فرداها نباشم.

در راستای این تصمیم صبح بعد از اینکه کلاسم تموم شد وسایل استخرم رو برداشتم و رفتم تا از امروزم یه لذت درست و حسابی ببرم. اما به در بسته خوردم. در بسته استخر و اطلاعیه‌ای که می‌گفت استخر به دلیل بازسازی تعطیله. برگشتم خونه و نشستم پای درس و مشقم و فعلا باید به همین لذت اندک قانع باشم!