خوشبختی

عصر بود. مامان و سوفیا ناهار خونه‌مون بودن و حالا متین، مامان و سوفیا آروم خوابیده بودن. من اما خوابم نمی برد. حس قشنگی که توی خونه جاری بود نمی‌ذاشت بخوابم. چی می‌تونه برام قشنگتر از این باشه که دوست داشتنیترین آدمهای زندگیم رو در کنار هم دارم. درسته که بابا نبود. اما می‌دونستم که اونم همین نزدیکیهاست و عصر یه سری بهمون می‌زنه.

*     *      *

شب بود. مامان و بابای متین شام خونه‌مون بودن و حالا متین و مامان و باباش آروم خوابیده بودن. من اما خوابم نمی‌برد. لبخندی که روی لب متین بود نمی‌ذاشت بخوابم. لبخندی که سرشار از شادی و رضایت بود.

*     *      *

خوشحالم و خوشبخت. خوشبختم که با آدمی زندگی می‌کنم که دوست داشتن مهمترین اصل زندگیشه. خوشحالم آدمهایی رو کنارم دارم که از صمیم قلب دوستشون دارم و دوستمون دارن...