حما، لاذقیه

شهر دومی که واردش شدیم شهر حما بود که به چرخهای آسیابش معروف بود. چرخهای آسیابی که با اینکه نمی‌چرخید توی شب منظره‌ی خیلی قشنگی داشت.

اطراف شهر حما چندتا قلعه و مکان تاریخی بود که ما به فرمان آقا وحید قلعه شوالیه‌ها رو برای دیدن انتخاب کردیم و صدالبته که انتخاب خیلی خوبی بود.

برای رسیدن به قلعه جاده از لابه‌لای دشتهایی سبز و کوه‌هایی باطراوت می‌گذشت. جایی که واقعا بهار بود.

بعد از دیدن قلعه و دعوا کردن با متین به خاطر اینکه کلا روی دیوارهای قلعه راه می‌رفت و من رو زهرترک می‌کرد، راهی شهر لاذقیه شدیم.

توی راهمون تا لاذقیه یه بارون درست و حسابی هم اومد تا بهار رو بیشتر و بیشتر حس کنیم. لاذقیه یه شهر بندریه کنار دریای مدیترانه. هتلی رو که انتخاب کردیم نزدیک دریا بود. اما مهمتر از اینکه نزدیک دریا بود برخورد خیلی خیلی دوستانه صاحب هتل (محمد) بود. یه جوری که حس می‌کردی اومدی خونه‌ی یکی از دوستهات نه یه هتل توی یه شهر غریب! محمد عاشق تن‌تن بود و از لباسش گرفته تا امضاش و مدل موهاش و عکسهای توی هتل همه و همه یه ربطی به تن‌تن داشت!

یه منطقه خیلی تاریخی نزدیک شهر لاذقیه بود به نام راس شمرا (اوغاریت) که ظاهرا قدمتش به 7500 سال قبل از میلاد برمی‌گرده و مردمش اولین حروف الفبا رو اختراع کرده بودن (راست و دروغش با خودشون).

چیزی که از منطقه باقی مونده بود دیوارهای قدیمی بود و سنگهایی که بر اثر باد و بارون سوراخ شده بودن!

آقاوحید ناراحت بود که چرا گیاه‌های این منطقه رو نمی‌کنن و عقیده داشت که این گیاه‌ها به دیوارها آسیب می‌زنن! ولی من اصلا باهاش موافق نبودم. چون اون وقت دیگه چنین مناظری وجود نداشت!

غروب رو هم توی ساحل صدفی مدیترانه گذروندیم...